Ε, όχι και αδελφοκτόνα σελίδα η καταδίκη του αυταρχισμού

Στις 9 Οκτωβρίου 2003, όταν Πρωθυπουργός ήταν ο Κ. Σημίτης, υπουργός Δημόσιας Τάξης ο Γ. Φλωρίδης, αρχηγός της αστυνομίας ο Φ. Νασιάκος, αττικάρχης ο Γ. Αγγελάκος, διευθυντής Αθηνών ο Ι. Τσιρώνης και γραμματέας του τότε κραταιού ΠΑΣΟΚ ο Μ. Χρυσοχοΐδης, οι Ομοσπονδίες των αστυνομικών, των λιμενικών και των πυροσβεστών, έχοντας διαδηλώσει χωρίς κανένα αποτέλεσμα πολλές φορές κατά τη διάρκεια του έτους με βασικό αίτημα την αναγνώριση του επαγγέλματός τους ως επικινδύνου, αποφάσισαν να διανυκτερεύσουν έξω από το υπουργείο Οικονομικών μετά από μια συγκέντρωση περίπου 1.000 ατόμων στα Προπύλαια.
Η σοσιαλιστική διακυβέρνηση το θεώρησε αυτό μεγάλη πρόκληση! Έβαλε Θεούς και δαίμονες να αποτρέψουν την ολονυκτία. Οι Πρόεδροι των έξι Ομοσπονδιών με επικεφαλής τον τότε πρόεδρο της ΠΟΑΣΥ Δ. Κυριαζίδη, κλήθηκαν στο γραφείο του αττικάρχη και άκουσαν τον αρχηγό τους να τους εκλιπαρεί να μην αποτολμήσουν να μείνουν στο υπουργείο, αλλά να κάτσουν κάπου παραπέρα, στην Πλατεία Συντάγματος. Οι συνδικαλιστές δεν έκαναν πίσω, εφάρμοσαν το πρόγραμμά τους, να μείνουν περίπου εκατό άτομα όλη τη νύχτα έξω από την είσοδο, στην πάνω πλευρά της στοάς, για όσους γνωρίζουν. Ούτε αυτό ήταν επιτρεπτό, λες και είχε κηρυχθεί ξαφνικά στρατιωτικός νόμος. Με το έτσι θέλω, οι διαδηλωτές έπρεπε άνευ ουσιαστικού λόγου και αιτίας να αλλάξουν θέση. Εμειναν εκεί, άκουσαν τον διευθυντή Αθηνών να τους καλεί εντός 10’ να αποχωρήσουν βάσει των χουντικών διατάξεων που είχε ανακαλύψει η ηγεσία τους για να «δικαιολογήσει» την απόφασή της και περίμεναν ήσυχα τις εξελίξεις. Την βίαιη διάλυση της ειρηνικής τους διαμαρτυρίας. Υπέστησαν τα χημικά, επιχείρησαν να ανασυνταχθούν και να μείνουν στην πλατεία, αλλά η ασφυξία που είχαν προκαλέσει ήταν αβάσταχτη. Συνέχισαν φυσικά με το φως της μέρας και η διαδήλωσή τους είχε μεγαλύτερη απήχηση.

Ήταν μια κορυφαία στιγμή για το συνδικαλιστικό κίνημα γιατί δεν λύγισε και στάθηκε στο ύψος του για να μετρηθεί στα ίσα με μια άδικη και αυταρχική κυβερνητική απόφαση. Οι κυβερνώντες έφαγαν τα μούτρα τους. Οι συνδικαλιστές πέτυχαν ό,τι πέτυχαν αργότερα με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Το κυριότερο όμως συμπέρασμα από εκείνη την κορυφαία στιγμή ήταν η ανυποχώρητη στάση των διαδηλωτών, μια στάση ευθύνης, ενότητας και αποφασιστικότητας. Για όσους γνωρίζουν τη συνέχεια, η ίδια τακτική ακολουθήθηκε και τα επόμενα χρόνια από όλες τις Ομοσπονδίες και ακολουθείται έως και σήμερα.
Ούτε μάτωσε ο ένστολος ούτε ο συνδικαλισμός επομένως, όπως διαβάζουμε σε μια ανάρτηση στο bloko.gr
Αυθαίρετα είναι και τα υπόλοιπα περί απαξίωσης και σταδιακής αποδόμησης του συνδικαλισμού. Όπως είναι βαρύτατο ατόπημα, να ομιλεί περί αδελφοκτόνας σελίδας στην ιστορία της αστυνομίας, αποσιωπώντας το γεγονός ότι οι συνδικαλιστές είχαν απέναντί τους την αυταρχική κυβέρνηση και όχι τους συναδέλφους τους. Με την ίδια λογική όποτε μια κυβέρνηση με δική της ευθύνης στέλνει τα ΜΑΤ να εμποδίσουν ή να διαλύσουν μια διαδήλωση, οι διαδηλωτές δεν πρέπει να κατηγορούν την κυβέρνηση, αλλά τους αστυνομικούς που προβαίνουν σε ...αδελφοκτόνες μάχες με τους όποιους άλλους επίσης εργαζόμενους. Στα επεισόδια του καλοκαιριού με τις καθαρίστριες, δυο καθαρίστριες ήταν σε δυσχερή θέση και εκ του γεγονότος ότι είναι παντρεμένες με αστυνομικούς, παρεμπιπτόντως.
Αυτές τις υπηρεσίες παρέχει ο αρθρογράφος του συγκεκριμένου θέματος; Αλλά είναι και τα σχόλια που ακολουθούν και τα οποία για κάθε νοήμονα άνθρωπο είναι από υποκριτικά έως χαζά για να τα χρεώνεται με τέτοια ευκολία ο Έλληνας Αστυνομικός, Λιμενικός και Πυροσβέστης. Αλίμονό μας, δηλαδή αν προέρχονται από ένστολους. Τέτοιο επίπεδο και τέτοιο βάθος σκέψης, ενδεδυμένα με την στολή του αστυνομικού, του λιμενικού ή του πυροσβέστη, μάλλον πρέπει να προβληματίσει όσους τα παίρνουν τοις μετρητοίς και τα αναπαραγάγουν...
Ακολουθεί η ανάρτηση του bloko.gr και τα ανώνυμα σχόλια:

«Οι ομοσπονδίες δεν ξεχνούν. Τη νύχτα που μάτωσε ο ένστολος και συνδικαλισμός και το αποκαλούμενο τότε "κόμμα των στρατηγών" επιχείρησε να α σπείρει το διχασμό οδηγώντας τον σε πορεία απαξίωσης και σταδιακής αποδόμησης. Εκείνη η ημέρα, υπήρξε η κορύφωση του ένστολου κινήματος αλλά αντί να μετατραπεί σε παρακαταθήκη για περαιτέρω ανύψωση, υπήρξε η αφετηρία της διολίσθησης προς την σταδιακή απαξία. Και τώρα, σήμερα, αυτές τις ημέρες που ανακτά- ανανοηματοδοτείται η αξία του αγώνα και του συνδικαλίζεσθαι και της μέθεξης στα κοινά, η υπόμνηση των συγκεκριμένων αποκτούν προστιθέμενη αξία, ειδικά για τους νέους αστυνομικούς που ούτε καν γνωρίζουν πως κάποτε υπήρξε αυτή η μαύρη αδελφοκτόνα σελίδα στην ιστορία της Αστυνομίας. Τότε, που οι συνδικαλιστές ήταν συνδικαλιστές και οι αξιωματικοί υποψήφια πραιπόζιτα και τζουτζέδες, Διαβάστε την ανακοίνωση μνήμης των Ομοσπονδιών .
"Συμπληρώνονται απόψε έντεκα χρόνια από τη θλιβερή «νύχτα της ντροπής» της 8/9 Οκτωβρίου 2003, όταν η τότε Πολιτική και Φυσική Ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., δεν δίστασαν να καταστείλουν βίαια την ειρηνική εκδήλωση διαμαρτυρίας μας στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, ενώ διεκδικούσαμε την κατοχύρωση του επαγγέλματός μας, ως επικίνδυνου και ανθυγιεινού. Το συνδικαλιστικό μας κίνημα, αντί «να δώσει τόπο στην οργή», για ουσιαστικούς και συμβολικούς λόγους, κάθε χρόνο από τότε υπενθυμίζει σε όλους τα γεγονότα αυτά, αλλά και την απόφασή μας να τιμούμε εκείνον τον αγώνα μας, καθιερώνοντας την 9η Οκτωβρίου κάθε έτους, ως «Ημέρα αγώνα κατά της κρατικής αυθαιρεσίας». Ήταν μια πρωτοβουλία εμπνευσμένη από τις δυναμικές κινητοποιήσεις και τους ενωτικούς αγώνες εκείνης της περιόδου, όταν Αστυνομικοί, Πυροσβέστες και Λιμενικοί, διεκδικούσαμε καλύτερες συνθήκες εργασίας και έμπρακτη αναγνώριση από την πολιτεία της επικινδυνότητας του λειτουργήματός μας. Ο αυταρχισμός των κυβερνώντων, όμως, ενδυνάμωσε τους αγώνες μας και εμπέδωσε το αγωνιστικό μας φρόνημα, με αποτέλεσμα, σε επόμενο χρόνο να ικανοποιηθεί μερικώς το αίτημά μας, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Εναπόκειται, δε, σε εμάς να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας, για την πλήρη αναγνώριση της επικινδυνότητας της εργασίας μας, όπως προτάσσουμε και στα ψηφίσματα των συνεδρίων μας.Εμείς, τα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας, που έχουμε ορκιστεί πίστη στο Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους, οφείλουμε να εκτελούμε τα καθήκοντά μας χωρίς να ενδίδουμε στους πειρασμούς της εκάστοτε εξουσίας. Να μη λησμονούμε ότι «δια νόμων άρχομεν, επί ανθρώπων άρχομεν και ουκ εσαεί άρχομεν». "
Σχόλια

Τετάρτη, 08 Οκτώβριος 2014 17:15 δημοσιεύθηκε από Νέος συνδικαλιστης

Προς παλιό συνδικαλιστή. Ήμουν εκεί μόνο φυσουνες ούτε μπαζουκας ούτε πιστόλια και το κυριότερο ούτε ένας νεκρός ! ΣΑΝ ΔΕΝ ΝΤΡΈΠΕΣΑΙ .... ...?

 Τετάρτη, 08 Οκτώβριος 2014 17:05 δημοσιεύθηκε από κ.σ.μαυρόπουλος

-ποιος είχε απειλήσει τον τότε αρχηγό της ελ.ασ. να προσέξει επειδή κάποιοι από τους διαμαρτυρόμενους οπλοφορούσαν;

Τετάρτη, 08 Οκτώβριος 2014 16:43 δημοσιεύθηκε από Παλιός ΣΥΝΔΙΚΑΛ

Ήμουν εκεί κανείς δεν χτύπησε κανένα μόνο φυσούνιες τα υπόλοιπα ειναι παραμύθια κάποιων δήθεν αντιστασιακών συνδικαλιστών και μάλιστα πλούσια αμοιβωμενων αν κάνω λάθος ρωτήστε να μάθετε τους ίδιους έτσι για να μην κοροϊδευόμαστε

Τετάρτη, 08 Οκτώβριος 2014 15:20 δημοσιεύθηκε από νικος

Δεν ντρέπεστε λίγο έπρεπε πραγματικά να φάτε ξύλο το αξίζετε.