H «μπατσολαγνεία» των αριστεριστών

Το γιατί η ΝΔ παράγει «μπάτσους» το έχουμε αναλύσει σε άλλη ανάρτησή μας. Σήμερα θα πάμε πιο βαθιά. Θα δούμε γιατί οι αμετανόητοι αριστεριστές αρέσκονται εις την «μπατσολαγνείαν», αδιαφορώντας αν έτσι αυτούς που αποκαλούν μπάτσους τους κάνουν ακόμα πιο μπάτσους.

Στην κοινωνία που ζούμε, ξέρουμε ότι οι συντηρητικοί κύκλοι και το οικονομικό κατεστημένο, στηρίζονται στους μηχανισμούς καταστολής όταν τα βρίσκουν σκούρα. Το έχουμε δει το έργο με τα μνημόνια πολλές φορές.  Γι’ αυτό θέλουν να μετατρέπουν την αστυνομία σε προπύργιο του συντηρητισμού και να την έχουν μακριά από την κοινωνία και τον έλεγχό της. Κύριο μέλημά τους είναι η ανατροφοδότηση των συντηρητικών ανακλαστικών της κοινωνίας αλλά και των ίδιων των αστυνομικών. Ετσι διατηρούν ένα εχθρικό κλίμα ανάμεσά τους ως ανάχωμα σε κάθε απόπειρα προόδου και εκδημοκρατισμού του χώρου τους.

Είναι λάθος όμως να αντιμετωπίζονται ως αντιδραστικοί αυτοί οι μηχανισμοί διότι έτσι τους χαρίζεις στο κατεστημένο χωρίς καμιά προσπάθεια παρέμβασης για τον αναπροσανατολισμό της δράσης τους. Πρόκειται για μέρος ενός συνόλου που δεν παύει να αποτελεί θεσμό, ο οποίος παρ’ όλες τις ιδιομορφίες του διέπεται κι αυτός από τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης.

Δέχεται επιρροές επειδή αποτελείται από ανθρώπους που προέρχονται από συγκεκριμένες κοινωνικές τάξεις. Δεν μπορεί δηλαδή να μείνει μακριά και έξω από τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Δεν λειτουργεί σε κενό αέρος.

Όπως υπάρχει μια διαπάλη στην κοινωνία ανάμεσα σε αντιδραστικές και δημοκρατικές δυνάμεις, έτσι γίνεται και σε αυτούς τους χώρους. Και είναι άλλο πράγμα η κριτική για τα κακώς κείμενα και άλλο το να παραβλέπεις τη σημασία της απογύμνωσης των σκοπιμοτήτων που εξυπηρετούν αυτοί οι μηχανισμοί ώστε να κατανοηθεί και από αυτούς η ανάγκη των κοινωνικών αγώνων για κοινωνική πρόοδο και πραγματική εθνική ανεξαρτησία.

Όσο κι αν οι κατεστημένες δυνάμεις προσπαθούν με τα στεγανά να απομονώσουν αυτήν την ώσμωση δεν το πετυχαίνουν. Τα κοινωνικά προβλήματα είναι τέτοια που και ο τελευταίος ένστολος έχει αντιληφθεί πλέον ποιος φταίει για τα βάσανά του.

Το ερώτημα είναι γιατί επεμβαίνει βίαια στις διαδηλώσεις και δεν ενώνεται με τους διαδηλωτές; Οι αριστεριστές δεν μπαίνουν καν στον κόπο να το απαντήσουν. Είναι της λογικής «τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς».

Δεν αντιλαμβάνονται ότι ακόμα και στις πιο βίαιες επεμβάσεις, υπάρχει κόστος για το σύστημα. Μεγάλο κόστος. Υπάρχει αντίδραση κι εντός των μηχανισμών αυτών, κι εκτός αυτών, στην κοινωνία. Πολλοί ένστολοι κατανοούν πιο είναι το συμφέρον τους, αλλά δεν τολμούν να το ομολογήσουν δημοσίως για ευνόητους λόγους. Άλλοι αναζητούν διεξόδους μέσα στα σωματεία τους, προβάλλοντας μια άλλη άποψη για το ρόλο και τη χρησιμοποίηση που τους επιφυλάσσει το σύστημα.

Προβάλλουν τα υπηρεσιακά τους προβλήματα, την επικινδυνότητα της δουλειάς και την ανασφάλεια που νιώθουν. Η πολιτεία δεν τους εξοπλίζει όπως πρέπει. Διεκδικούν δικαιώματα και αποζημιώσεις. Και άλλοι φλερτάρουν φυσικά με φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές, εξαπολύοντας, όπως η Χ.Α., μύδρους κατά των συνδικάτων τους, κατά των πολιτικών κομμάτων, κατά της κοινωνίας, κατά των πάντων.

Όταν υπάρχει αυτό το φαινόμενο είναι άξιο απορίας γιατί οι αριστεριστές δεν αντιλαμβάνονται το λάθος που διαπράττουν με τις μηδενιστικές τους θέσεις. Παραιτούνται από κάθε προσπάθεια επιρροής και αλλαγής των συσχετισμών μέσα σε αυτούς τους χώρους. Κεντρικά τι γίνεται στην πολιτική σκηνή και πώς μπορεί να αποδομηθεί πολιτικά η άρχουσα τάξη, επίσης. Γιατί περιμένουν την επανάσταση για να δουν το φως της και οι ένστολοι και γιατί δεν τους απασχολεί η ενότητα στη δράση λαού και ενστόλων, εν προκειμένω, είναι ψιλά γράμματα...

Το έργο δεν είναι εύκολο. Οι δυσκολίες και τα εμπόδια, η ίδια η υπεροχή των μηχανισμών αυτών, γεννά απογοητεύσεις. Η ταξική συνείδηση και η απάντηση στο ερώτημα «με ποιους είσαι;» θέλει κότσια. Γι’ αυτό σημειώνονται παραιτήσεις και πισωγυρίσματα, σημαδεμένα πολλές φορές από αυθορμητισμούς και άλλες αψυχολόγητες ενέργειες. Άλλωστε, δεν είναι δύσκολο στο σύστημα που κυβερνά να αποκαλύψει τους πρωταγωνιστές και να προβοκάρει τη δράση τους. Με διάφορα μέσα. Ή να αξιοποιεί την πιπίλα με το χαρακτηρισμό «μπάτσος» όποτε το βολεύει.. Εννοείται ότι ξεπερνά κάθε όριο το δήθεν επαναστατικό «κάλεσμα» προς τη νεολαία, να μην ακολουθεί τις αστυνομικές σχολές αλλά να επιλέγει άλλα αξιοπρεπέστερα επαγγέλματα.

Μια προσφιλής τακτική των συντηρητικών κυβερνήσεων, είναι και η καλλιέργεια των υπερσυντηρητικών απόψεων και θέσεων για την κοινωνία, η ανοχή της δράσης ακροδεξιών και φιλοφασιστικών στοιχείων, η συκοφάντηση συλλήβδην της αριστεράς (υπονομεύει μονίμως την τάξη), η υπερπροβολή του «αναρχικού» κινδύνου και της «τρομοκρατίας», η ανάδειξη της υπερεθνικής σημασίας και του ρόλου των μηχανισμών αυτών (δήθεν ότι λειτουργούν έξω και πάνω από κομματικές λογικές), η αποθέωση της υπηρεσίας ως «μοναδικής», η διατήρηση του χάσματος με την κοινωνία και όχι η δημιουργία καλών σχέσεων με τα συνδικάτα (ακόμα και με τα δικά τους) κλπ.

Η κρίση έχει προκαλέσει ρήγματα τεράστια. Το «Λαός και Αστυνομία η δύναμη είναι μια», δεν ακούγεται ως σύνθημα κάποιων γραφικών στις διαδηλώσεις των αστυνομικών. Η ζημιά που έχουν προκαλέσει τα μνημόνια στους ίδιους, τους διευρύνει τη σκέψη και τους κάνει να βλέπουν το μέγεθος της υποκρισίας και της ταπείνωσης που τους επιφυλάσσει το σύστημα που τους βάζουν να στηρίζουν.

Τελευταία, η δράση για πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη και απεξάρτηση από ξένους και εγχώριους νταβατζήδες, γίνεται ολοένα και περισσότερο κατανοητή. Πόσο απέχει από το να συναντήσει άλλες κοινωνικές δυνάμεις και να παράγει θετικά φορτία, είναι άγνωστο. Επειδή μια τέτοια  εξέλιξη θα προέρχεται από τα πειθαρχημένα ένστολα «κοινωνικά» σώματα αυτονόητο είναι ότι θα έχει τεράστια σημασία. Ήδη η σημασία των ένστολων διαδηλώσεων είναι τεράστια, όπως και η απήχηση που έχουν, γι’ αυτό επί Δένδια επιχειρήθηκε η απαγόρευσή τους.

Οι αλλαγές που ζητούν οι αστυνομικοί, ανάβουν φωτιές και οι κυβερνήσεις τις φοβούνται περισσότερο από τις πραγματικές πυρκαγιές. Η κοινωνική αστάθεια που νιώθουν οι κυβερνήσεις προσλαμβάνει άλλη διάσταση όταν τροφοδοτείται από την πίεση των αγώνων των ενστόλων, ακόμα κι όταν τα αιτήματά τους είναι συντεχνιακά και άρα πιο έυκολο να υπονομευθεί ο αγώνας τους. Σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, τα αιτήματα αυτά είναι λογικό να ξεφεύγουν από το συντεχνιακό και να συνιστούν ευθεία αμφισβήτηση της σημερινής διακυβέρνησης. Η μαχητικότητά τους χαλά τα success stories. Οι βουλευτές των κυβερνητικών κομμάτων, το γνωρίζουν από πρώτο χέρι.

Βέβαια, ανάμεσά τους οι συντηρητικές και ακροδεξιές δυνάμεις καιροφυλαχτούν είτε προσπαθούν να εκθέσουν τα δημοκρατικά αισθήματα και τις ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες. Δεν είναι εύκολο φυσικά διότι και οι ίδιες υφίστανται τον ευτελισμό, σε βαθμό να θεωρούν «πανεθνική» απαίτηση την ανατροπή της συγκεκριμένης κυβέρνησης.

Η αναγκαιότητα για μεταρρυθμίσεις στην κοινωνία και στους συγκεκριμένους μηχανισμούς πρέπει να έχει κατεύθυνση.

Με τις δημοκρατικές εκλογές θα ανοίξει ο δρόμος. Στην κάλπη θα συναντηθούν οι δυνάμεις της προόδου, απ’ όπου κι αν προέρχονται, σε πείσμα όσων προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους ένστολους ότι θα ξημερώσει μια χειρότερη ημέρα γι’ αυτούς.

Το αίτημά τους για εκδημοκρατισμό και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας μπορεί να βρει έκφραση μακριά από αντιδραστικές θέσεις. Οι αστυνομικοί και όλοι οι ένστολοι υπάλληλοι των Σωμάτων Ασφαλείας, δεν αποτελούν «προνομιούχα κάστα». Δεν είναι ξεχωριστό «εθνικό κεφάλαιο» που πρέπει να βρίσκεται απέναντι από τον «εχθρό λαό». Εχθρός τους είναι οι ακροδεξιές-φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές και αυτές πρέπει να απομονώνονται από τους ίδιους, ανεπηρέαστα από τις επιθέσεις και προσβολές που δέχονται. Απέναντί τους πρέπει να έχουν όσους εκμεταλλεύονται το πραγματικά ιδιαίτερο και επικίνδυνο λειτούργημα που επιτελούν, για να εξυπηρετήσουν τα αντιλαϊκά και αντεθνικά τους σχέδια.

Το δημοκρατικό κίνημα των ενστόλων δικαιούται επομένως και να υπάρχει και να εκπληρώνει το χρέος του. Να υπερασπίζεται τις κατακτήσεις του και να χαράζει μια αγωνιστική πορεία στο δρόμο της ενότητας με το υπόλοιπο λαϊκό κίνημα ώστε να έχει στέρεη αγωνιστική συνείδηση και κυρίως ουσιαστική δημοκρατική ταυτότητα, χωρίς να φοβάται αν θα κατηγορηθεί για «αριστερές» αποκλίσεις.

Ο,τι είναι προοδευτικό και βοηθά στην αναγέννηση του τόπου, δεν είναι αρνητικό. Αυτό έχει σημασία. Και όσο και οι ένστολοι θέλουν να συμβάλλουν στην επίτευξη των επειγόντων κοινωνικών και οικονομικών αλλαγών που έχει ανάγκη ο τόπος, κανείς δεν μπορεί να τους το απαγορεύσει.

Πολλά τα τροχαία με θύματα αστυνομικούς

Πριν από μερικές ημέρες, η αστυνομική στατιστική κατέγραψε έναν ακόμα θάνατο νεαρού αστυνομικού, όχι σε κάποια συμπλοκή με κακοποιούς, αλλά σε τροχαίο ατύχημα. Δεν ήταν εν υπηρεσία, αλλά αυτό δεν μειώνει το γεγονός ότι υπήρξε  θάνατος. Μια ανθρώπινη απώλεια τόσο για τους δικούς του όσο και για την υπηρεσία του. Η είδηση δεν απασχόλησε καν τα ΜΜΕ, τόσοι και τόσοι σκοτώνονται άλλωστε καθημερινά στους ελληνικούς δρόμους... Για τα περισσότερα, η μάστιγα των τροχαίων δεν αποτελεί πια είδηση, εκτός κι αν σκοτωθεί κάποιος δικός τους.

Αν ασχολούμαστε εμείς σήμερα, είναι γιατί ο θάνατος αστυνομικού από τροχαίο ατύχημα, δεν επιτρέπεται να αποσιωπάται. Η ίδια η Αστυνομία έχει επισημάνει ότι τα τροχαία ατυχήματα εντός αυτής είτε εν ώρα καθήκοντος είτε εκτός υπηρεσίας, είναι αξιοπρόσεχτα. Δυστυχώς, όμως, πέραν τούτου ουδέν. Καμία σοβαρή προσπάθεια για τον περιορισμό της αιματοχυσίας, ενώ είναι γνωστό στα ανώτατα κλιμάκια της ηγεσίας της το οξύ αυτό πρόβλημα.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων έχει τοποθετηθεί επί του θέματος αλλά εις ώτα μη ακουόντων. Συμμετέχοντας για παράδειγμα στη δημόσια διαβούλευση για την οδική ασφάλεια, που διοργανώθηκε πριν από τις Περιφερειακές Εκλογές του Μαΐου από την υποψήφια Περιφερειάρχη Αττικής κ. Ρένα Δούρου, ανακοίνωσε δια του αντιπροέδρου της Γρηγόρη Γερακαράκου ενδιαφέροντα στοιχεία.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Νέα Αστυνομία (Τεύχος 82/2014), «από το 2001 έως το 2013, έχασαν την ζωή τους εν ώρα υπηρεσίας περισσότεροι από 60 αστυνομικοί, οι μισοί εκ των οποίων έπεσαν θύματα τροχαίου ατυχήματος. Σε τροχαία εν ώρα υπηρεσίας, επίσης, τραυματίστηκαν σοβαρά περίπου 60 συνάδελφοι ενώ περίπου 1.500 τραυματίστηκαν ελαφρά. Όμως πολλά τροχαία ατυχήματα με παθόντες αστυνομικούς σημειώνονται και εκτός υπηρεσίας. Σύμφωνα με τη στατιστική του Αρχηγείου, την περίοδο 2001-2013 έχασαν τη ζωή τους για διάφορους λόγους εκτός υπηρεσίας 90 αστυνομικοί, οι περισσότεροι σε τροχαία ατυχήματα. Είχαμε επίσης περίπου 100 σοβαρά τραυματισμένους και πάνω από 2.000 ελαφρά τραυματίες.

Από μια πρόχειρη ανάλυση προκύπτει ότι σχεδόν κάθε δεύτερο μήνα έχουμε έναν νεκρό αστυνομικό από τροχαίο ατύχημα. Αν αυτό δεν είναι απολύτως ακριβές, σίγουρα καταγράφουμε μια τέτοια τάση, ένα επικίνδυνο φαινόμενο που πρέπει να μας προβληματίσει. Ως συνδικαλιστικό κίνημα έχουμε επισημάνει ότι είναι θέμα υλικοτεχνικής υποδομής, αλλά και αγωγής - αστυνομικής εκπαίδευσης.

Το οξύ αυτό πρόβλημα το γνωρίζει το Αρχηγείο της Αστυνομίας, το οποίο κατά καιρούς έχει εκδώσει διάφορες εγκυκλίους, αλλά ξέρουμε ότι η μάστιγα αυτή δεν αντιμετωπίζεται με διαταγές. Το φαινόμενο των πολλών τροχαίων με αστυνομικούς, σχετίζεται με τα γενικότερα αίτια των τροχαίων ατυχημάτων και πιστεύουμε ότι επιτείνεται από το στρες και άλλα ενδογενή αίτια που πηγάζουν από την επικινδυνότητα, τις ιδιαιτερότητες του επαγγέλματός μας και το επίπεδο των τεχνικών υποδομών και μέσων».

Η καλοστημένη παγίδα και το ΤΕΑΠΑΣΑ

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας αναδείξαμε πώς η κυβέρνηση μετέθεσε τις δικές της ευθύνες για το ΤΕΑΠΑΣΑ, στις πλάτες των συνδικαλιστών της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής. Με μια καλοστημένη παγίδα, τους ζητά να αποφασίσουν τώρα αν το Ταμείο τους θα ενταχθεί στο ΕΤΕΑ ή αν θα ακολουθήσει την πορεία των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης. Ο Γιώργος Ρωμανιάς στο βιβλίο του Μύθοι για το Ασφαλιστικό (Αφοι Βλάσση, 2009) ανέδειξε τι πρέπει να προσέξουν τα συνδικάτα και ήταν ιδιαίτερα κατατοπιστικός όσον αφορά τα ΤΕΑ, τονίζοντας ότι αποτελούν ΝΠΙΔ και άρα τίθενται εκτός του πεδίου λειτουργίας της κοινωνικής ασφάλισης. Αυτό σημαίνει ότι όσοι υποστηρίζουν ήδη την μετατροπή του ΤΕΑΠΑΣΑ σε ΤΕΑ ενσυνείδητα ωθούν τους συναδέλφους τους σε μια «ιδιωτική υπόθεση», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για μια δημόσια υπηρεσία και μάλιστα πρώτης αιχμής. Μιλάμε για το σκληρό πυρήνα της κρατικής εξουσίας, που για πρώτη φορά με τόση άνεση αφήνεται στα νύχια της κερδοσκοπίας από εκείνους που έχουν ορκιστεί να φυλάνε Θερμοπύλες. Προσέξτε τι γράφει ο Γ. Ρωμανιάς:

 Το ΣτΕ έχει ήδη κρίνει ότι «η έννοια του άρθρου 22, παρ. 4 του Συντ/τος είναι ότι εκεί όπου ο νόμος καθιερώνει την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση και ειδικότε­ρα θεσπίζει την υποχρεωτική καταβολή ασφαλιστικής εισφοράς, είτε από μέρους του μισθωτού, είτε από μέρους του εργοδότη, οφείλει να καθιστά φορέα της μόνο το κράτος ή νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου που κι αυτά είναι δημόσιες υπηρεσίες καθ' ύλη, όμως, αποκεντρωμένες. Είτε ως κύρια είτε ως επικουρική, η υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση έχει εξαιρεθεί με την πιο πάνω συνταγματι­κή διάταξη από το χώρο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Τούτο δε έγινε για λόγους δημοσίου συμφέροντος και ειδικότερα για να προστατευθούν όσοι υποχρεωτικώς ασφαλίζονται ή καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές από τους επιχειρηματικούς κινδύνους που συνδέονται με την άσκηση της ασφαλιστικής λειτουργίας από ιδιω­τικούς φορείς.

Επισημαίνεται ότι η άποψη του ΣτΕ είναι σύμφωνη και με τις αντίστοιχες προβλέ­ψεις της ΔΣΕ 102/1952 (που έχει επικυρώσει και η χώρα μας με το Ν. 3251/1955) αλλά και της ΔΣΕ 128.

Όπως έχει ήδη αναπτυχθεί στο πρώτο κεφάλαιο της παρούσας εργασίας («Η έν­νοια της κοινωνικής ασφάλισης»), σύμφωνα με τα άρθρα 71 παρ. 2 και 72 της ΔΣΕ 102 και τα άρθρα 35 και 36 της ΔΣΕ 128.

Η γενική ευθύνη για την πρόσφορη διοίκηση τόσο των ιδρυμάτων (διοικούνται πάντοτε από δημόσιες αρχές) όσο και των δημόσιων υπηρεσιών, που είναι επιφορτισμένα για την εφαρμογή της κοινωνικής ασφάλισης ανήκει στο Κράτος, ενώ το έργο της καταβολής των παροχών διεξάγεται είτε από ένα ίδρυμα διοικού­μενο από τις δημόσιες αρχές είτε από κυβερνητικό τμήμα είτε από άλλης μορφής νομικό πρόσωπο οπότε, όμως, στη σύνθεσή του συμμετέχουν υποχρεωτικώς, με αποφασιστικές αρμοδιότητες, εκπρόσωποι των δικαιούχων και κατά την επιλογή του εθνικού νομοθέτη και εκπρόσωποι του κράτους και των εργοδοτών.

♦ Από τη διατύπωση της παρ. 2 του άρθρου 7 συνάγεται ότι η παρεχόμενη ασφα­λιστική προστασία από τα ΤΕΑ δε συνιστά κοινωνική ασφάλιση, αφού βρίσκεται «πέραν της παρεχόμενης προστασίας από την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση».

♦  Ο Ν. 3029/2002 καθιερώνει διπλή προαιρετικότητα: τα ΤΕΑ ιδρύονται προαι­ρετικά (άρθρο 7, παρ. 3) αλλά και (κατά ή μετά την ίδρυσή τους) «η υπαγωγή στην ασφάλιση των ΤΕΑ είναι προαιρετική» (παρ. 9, άρθρου 7, βλ. και παρ. 10 «0 ασφαλισμένος έχει δικαίωμα να ζητήσει τη διαγραφή του από το ΤΕΑ, εφόσον έχει ελάχιστο χρόνο ασφάλισης» αλλά και παρ. 11 περί των προϋποθέσεων και της διαδικασίας άσκησης των προϋποθέσεων διαγραφής από τα ΤΕΑ). Με βάση, όμως, τις ρυθμίσεις της Διεθνούς Σύμβασης 102/1952 (που έχει, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, επικυρώσει και η χώρα μας με το Ν. 3251/1955) αλλά και με μεγάλο αριθμό επιμέρους ειδικότερων νομοθετικών ρυθμίσεων, η κοινωνική ασφάλιση έχει υπο­χρεωτικό χαρακτήρα.

♦  Τα ΤΕΑ μπορούν να ιδρυθούν και με συλλογική σύμβαση Εργασίας (άρθρο 7, παρ. 3), ενώ τα θέματα της κοινωνικής ασφάλισης έχουν εξαιρεθεί από το αντικεί­μενο των ΣΣΕ.

♦ Το κράτος δε συμμετέχει στη διαδικασία ίδρυσης, οργάνωσης, λειτουργίας, διαχείρισης, χρηματοδότησης και διοίκησης των ΤΕΑ. Η τυχόν προβολή της ένστασης ότι το κράτος δηλώνει «παρόν» στην οργάνωση και τη λειτουργία των ΤΕΑ δεν πείθει. Ασφαλώς, το κράτος μεριμνά για τη σωστή λειτουργία των ΤΕΑ και τη φε­ρέγγυα διαχείριση της περιουσίας τους, με στόχο να προστατεύσει τα δικαιώμα­τα των μελών τους (άρθρο 9, παρ. β, γ, δ, ζ, η, και θ του Ν. 3029/2002). Όμως, ποτέ το κράτος δε συμμετέχει ενεργά, το ίδιο, στη ζωή των ΤΕΑ. Στην κοινωνική ασφάλιση το κράτος είναι ενεργός «παίκτης»: δεν περιορίζεται απλώς στον ορισμό των κανόνων του «παιγνιδιού» και στην εποπτεία και διασφάλιση της νόμιμης και αποτελεσματικής συμπεριφοράς των «παικτών», αλλά συμμετέχει και το ίδιο ως ενεργός παίκτης. Αντιθέτως, στα ΤΕΑ το κράτος είναι επόπτης της τήρησης της νομιμότητας, ορίζει τους όρους του παιγνιδιού και παρακολουθεί και επιβάλλει τη συμμόρφωση των παικτών προς τους κανόνες αυτούς. Το ίδιο, όμως, το κράτος δε συμμετέχει στο παιγνίδι, δεν είναι «παίκτης». Για τους λόγους αυτούς, ακριβώς, το κράτος δεν αναλαμβάνει οποιαδήποτε ευθύνη εγγυητού, σε περιπτώσεις ενδε­χόμενων εσφαλμένων επενδυτικών αποφάσεων. Τη μοναδική εγγύηση κάλυψης πιθανών αποτυχιών στις επενδύσεις των ΤΕΑ, μπορεί να αποτελέσει η υποχρεωτική αντασφάλιση (άρθρο 7, παρ. 4, εδ. β, Ν. 3029/2002: υποχρεωτική ρύθμιση της αντασφάλισης ή αμοιβαίας ασφάλισης από το Καταστατικό του Ταμείου και άρθρο 7, παρ. 18: καθορισμός όρων αντασφάλισης ή αμοιβαίας ασφάλισης των ΤΕΑ με Απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, μετά από γνώμη της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής).

♦  Σε πλήρη αντίθεση με ό,τι ισχύει στην κοινωνική ασφάλιση, στην περίπτωση των ΤΕΑ δεν καθιερώνεται οποιαδήποτε σχέση μεταξύ παροχής και ανάγκης. Αντι­θέτως, οι παροχές των ΤΕΑ αντικρίζονται ευθέως με τις εισφορές, έστω και στα πλαίσια (όχι πάντοτε) της συλλογικής επένδυσης. Δεν τίθεται θέμα επάρκειας της παροχής: τα ΤΕΑ λειτουργούν με στόχο τη συλλογική, καταρχήν, ανταποδοτικότη­τα (άρθρο 7, παρ. 5, 11, 16, 17 και 19 Ν. 3029/2002)»κλπ.

«Εκτός νόμου» οι Λέσχες εστίασης και τα πρατήρια

Η κυβέρνηση, πιστή στα συμφωνηθέντα με την Τρόικα και με υπαρκτή την υποκριτική της αγάπη έναντι των ενστόλων, προσπαθεί εναγωνίως τούτες τις μέρες να τους πείσει ότι κατανοεί τα προβλήματά τους και ότι είναι διατεθειμένη να τους βοηθήσει. Την ίδια ώρα όμως προωθεί την πολιτική των τροϊκανών με αποτέλεσμα ό,τι δίνει ή προσπαθεί να δώσει με το ένα χέρι, να το παίρνει με το άλλο.

Αποκαλυπτική είναι η πολιτική που εφαρμόζει και ένας «άσχετος» για το χώρο των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων υπουργός, όπως είναι ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος σύμφωνα με το Onalert.gr «επιμένει να αναζητά εγγράφως να ενημερωθεί από τα Γενικά Επιτελεία και το ΥΠΕΘΑ γα τις “παροχές” που έχουν οι στρατιωτικοί αλλά και οι πολιτικοί υπάλληλοι των Ενόπλων Δυνάμεων!!!» Πριν προχωρήσετε στην ανάγνωση του κειμένου, λάβετε υπόψη σας ότι ανάλογη αλληλογραφία υπάρχει και με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη για τους αστυνομικούς και τους πυροσβέστες όσο και με το υπουργείο Ναυτιλίας για τους λιμενικούς. Η «καταγραφή» του κ. Μητσοτάκη δεν είναι αθώα, όπως επιχείρησε να την εμφανίσει, αλλά υποκρύπτει την απόλυτη προσήλωσή του στους τροϊκανούς, που έχουν βαλθεί να ξηλώσουν κάθε έννοια κοινωνικής προστασίας και κρατικής παρέμβασης υπέρ των δημοσίων υπαλλήλων. Δέσμιες οι ηγεσίες των Σωμάτων Ασφαλείας επομένως σφυρίζουν αδιάφορα σε ό,τι έχει να κάνει με τα αιτήματα και των ενστόλων, που κινούνται εκτός διαταγής Μητσοτάκη. Πρατήρια, λέσχες εστίασης και άλλα βαλτώνουν ενώ θα μπορούσαν να διευκολύνουν τη ζωή τους.

Γράφει το Onalert.gr
«Ο κ.Μητσοτάκης είχε θέσει το ίδιο αίτημα τον περασμένο Ιούνιο όπως είχε αποκαλύψει το Onalert.gr. Τότε ο ΥΕΘΑ Δημήτρης Αβραμόπουλος εγγράφως απάντησε με επιστολή όχι στον ίδιο αλλά στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Στην οποία έγραφε ότι “οι στρατιωτικοί αυτονόητα θα πρέπει να εξαιρεθούν απ΄ αυτή την “καταγραφή προνομίων”, όχι μόνο επειδή δεν υπάρχουν προνομία και παροχές, αλλά και επειδή η εργασία που παρέχουν έχει πολλές ιδιαιτερότητες σε σχέση με τους εργαζόμενους στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα.
Ο κ.Μητσοτάκης αν και Κρητικός φαίνεται ότι το κράτησε “μανιάτικο” . Κι έστειλε ξανά αίτημα για καταγραφή …προνομίων και παροχών!!!
Ποια θεωρούν προνόμια και ποιες είναι οι …παροχές που έχουν στοχοποιήσει ο κ.Μητσοτάκης και το επιτελείο του;
• Τα Στρατιωτικά Πρατήρια - Προμηθευτικούς Οργανισμούς-Λέσχες.
• Τα Κέντρα Αποκατάστασης Απωλειών Υγείας (ΚΑΑΥ)
• Τις Λέσχες Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΛΑΕΔ).
• Τα Επιδοτούμενα Στεγαστικά Δάνεια σε Στρατιωτικούς μέσω του Αυτονόμου Οικοδομικού Οργανισμού Αξιωματικών του Στρατού Ξηράς, Θαλάσσης και Αέρος.
• Τη διάθεση υπηρεσιακών αυτοκινήτων που ισχύσει για αξιωματικούς από το βαθμό του Συνταγματάρχη και άνω.
Τα αυτονόητα δηλαδή που διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις όλου του πλανήτη! Καλό θα είναι αυτή την φορά μαζί με την έγγραφη απάντηση να στείλουν στον κ.Μητσοτάκη κι ένα ενημερωτικό σημείωμα για τους λόγους τους οποίες οι στρατιωτικοί σ΄ όλο τον κόσμο ,ακόμη και στις πιο υποανάπτυκτες χώρες του πλανήτη έχουν όλα αυτά που ο ίδιος θεωρεί …προνόμια.
Όλα αυτά την ίδια ώρα που το κλίμα στις ΕΔ είναι τεταμένο εξαιτίας της κυβέρνησης στην οποία υπουργός είναι ο κ.Μητσοτάκης. Και η οποία αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση του ΣτΕ που δικαιώνει τους στρατιωτικούς. Την ίδια ώρα που αναζητούνται τεχνάσματα για να παρουσιαστεί μια “λύση” που θα μοιάζει με εφαρμογή της απόφασης ο κ.Μητσοτάκης αναζητά …προνόμια στις ΕΔ!»

 Πηγή: Onalert.gr

Ο Μπαλτάκος ομολογεί ότι πολεμά το συνδικαλισμό!

Ο αγαπημένος Σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά και πρώην Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, ο κ. Τάκης Μπαλτάκος, επιδεικνύει μικροψυχία έναντι των ενστόλων και δη των Ενόπλων Δυνάμεων.

Στη συνέντευξή του στο Onalert ερωτηθείς ποιός πιστώνεται την επιτυχία των συνδικαλιστών με την προσφυγή τους στο ΣτΕ και τη γνωστή απόφαση περί  αποκαταστάσεων των μισθών, όχι μόνο παραγνώρισε την αδιαμφισβήτητη αυτή επιτυχία, αλλά πέρασε και στην ...αντεπίθεση. Βρήκε ευκαιρία να ξεσπαθώσει κατά του συνδικαλισμού. Δήλωσε ότι συνδικαλισμός και ιεραρχία ή πειθαρχία είναι έννοιες ασύμβατες, θέλουν να διαλύσουν τις Ενοπλες Δυνάμεις, γι΄αυτό πολέμησε με όλες τις δυνάμεις της ψυχής του το συνδικαλισμό. Πού ξανακούστηκε οι λοχίες να στέλνουν αναφορές και να κάνουν παραστάσεις στους συνταγματάρχες. Αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα. Είδατε εσείς συνδικαλισμό στη Λεγεώνα των Ξένων, στις δυνάμεις καταδρομών του αμερικανικού στρατού κλπ ήταν τα ακράδαντα επιχειρήματά του.

Απολύτως κατανοητή η έχθρα του κ. Μπαλτάκου σε ό,τι έχει να κάνει με τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των στρατιωτικών. Το σύνταγμα κύριε Μπαλτάκο αναφέρεται αρνητικά μόνο στο συνδικαλιστικό δικαίωμα της απεργίας και δεν απαγορεύει τη λειτουργία ενώσεων, γι’ αυτό και τα ελληνικά δικαστήρια δεν σας άκουσαν όταν τους πολεμούσατε, όπως παραδέχεστε τώρα (προφανώς παρασκηνιακά το κάνατε τότε) και αναγνώρισαν τη λειτουργία και της Ομοσπονδίας τους και των περιφερειακών της ενώσεων.

Αλλά, για να δούμε, τι ακριβώς ενοχλεί τον κ. Μπαλτάκο. Η Ιεραρχία και η Πειθαρχία όπως υποστηρίζει; Και αν ισχύει αυτό, τι έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια για να μην αναγκαστούν οι στρατιωτικοί να οργανωθούν για να διεκδικήσουν το δίκιο τους; Από λόγια χόρτασαν κ. Μπαλτάκο. Το έχετε αντιληφθεί βεβαίως, αλλά είναι αργά για την παράταξή σας. Για τους στρατιωτικούς βεβαίως δεν είναι ούτε αργά ούτε νωρίς. Το συμφέρον της πατρίδας (και το προσωπικό τους) υπερασπίζονται όταν αναφέρουν αυτά που τους απασχολούν, αλλά εσείς τους αρνείσθε ακόμα και το αυτονόητο διότι γνωρίζετε πολύ καλά το διακύβευμα μιας τέτοιας δημοκρατικής διαδικασίας.

Φοβάστε μην ξυπνήσουν με μιας όλοι μα όλοι οι στρατιωτικοί κι έρθει ανάποδα ο ντουνιάς. Οχι με αίματα και επαναστάσεις έστω των γαριφάλων. Όχι τέτοια. Με τη διαδικασία των δημοκρατικών εκλογών που ξορκίζετε και φοβάστε, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Φοβάστε την έκφραση του λαού και των στρατιωτικών φυσικά. Φοβάστε τις θεμελιώδεις κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται (και εξαιτίας σας) στη χώρα μας. Φοβάστε την ανατροπή της τάξης πραγμάτων που εξευτέλισε κάθε έννοια πατριωτισμού και δημοκρατικής διαγωγής στον τόπο μας. Φοβάστε τη συμμετοχή των στρατιωτικών στο διαφέντεμα της πατρίδας μας και ξαφνικά εσείς ο πατριώτης θέλετε το στρατό ερμητικά κλειστό στους στρατώνες να γυαλίζει τα κουμπιά και τα κανόνια και βεβαίως να ψηφίζει το εθνοσωτήριο κόμμα σας. Αυτό και μόνον αυτό. Και στην ανάγκη, όμως, να ανοίγει όλο και κάποια πύλη δια πάσαν χρήσιν.

Θα συμφωνούσα μαζί σας κ. Μπαλτάκο, αν πράγματι τις Ένοπλες Δυνάμεις τις αφήνατε πράγματι στην άκρη, ως έναν υπερταξικό θεσμό και δεν τις είχατε (όχι προσωπικά) εντάξει κι αυτές στα ευρύτερα σχέδια της άρχουσας τάξης που, στα καθ’ ημάς, εξέπεσε στα μάτια των πολιτών (και των στρατιωτικών) ως τάξη νταβατζήδων, λαμογίων και απατεώνων κατ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα πλέον.

Και για να μην κουράζουμε τους αναγνώστες μας, με δυο λόγια. Πολεμάτε το συνδικαλισμό στις Ένοπλες Δυνάμεις γιατί φοβάστε να ενωθεί η φωνή τους με τη φωνή του λαού. Αλλά φωνή λαού, οργή Θεού. Και ο Θεός δεν κάνει εξαιρέσεις κύριε Μπαλτάκο.

Ακούστε τις δηλώσεις του κ. Μπαλτάκου στο OnAlertvideo

http://www.youtube.com/watch?v=bEDKOLKI1fg

Οι πυροσβέστες είχαν χτυπήσει καμπανάκι για το ΤΕΑΠΑΣΑ από το 2009

Ανώμαλη προσγείωση αναμένει όσους αστυνομικούς και πυροσβέστες έσπευσαν να τοποθετηθούν υπέρ των Επαγγελματικών Ταμείων, έχοντας την εντύπωση ότι έτσι υπηρετούν τους συναδέλφους τους. 

Από τις πρώτες κιόλας επισκέψεις των Ομοσπονδιών τους σε διάφορα ΤΕΑ φαίνεται καθαρά ότι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, όσο τα υπολόγιζαν στο ...υπουργείο Εργασίας, όταν τους έριχναν το μπαλάκι των ευθυνών τον περασμένο Αύγουστο. Ο Βρούτσης και οι τροϊκανοί επιστάτες του, πίστευαν ότι θα ξεμπερδέψουν εύκολα με τους ένστολους, μοιράζοντας καθρεφτάκια σε αφελείς.

Αλλά πώς αυτοί να ξεχάσουν τα 150.000.000 ευρώ που τους άρπαξαν χωρίς να τους ρωτήσουν με το πρώτο κούρεμα των αποθεματικών και πώς να συμφωνήσουν στη νέα υποτίμηση της κεφαλαιακής βάσης του ταμείου τους, ήτοι στην εξαϋλωση των υπολοίπων (άλλο τόσων) κεφαλαίων του ταμείου τους μέσα στη μαύρη τρύπα του ΕΤΕΑ, είτε σε επενδύσεις αμφιβόλου αποτελέσματος; Γιατί να οδηγήσουν οι ίδιοι την αστυνομία σε νέες περιπέτειες, παίζοντας στα ζάρια (συγγνώμη στο χρηματιστήριο) τη σύνταξή τους (κύρια ή επικουρική τι σημασία έχει), εκποιώντας τα περιουσιακά τους στοιχεία αν θέλουν να ενταχθούν σε Επαγγελματικό Ταμείο;

Και το κυριότερο πού ακούστηκε, οι φρουροί της πατρίδας αν θέλουν να εξασφαλίσουν καλύτερες συντάξεις και προνοιακές παροχές, να εμπιστεύονται τα αποθεματικά του ταμείου τους όχι στο ελληνικό κράτος, όχι στην ελληνική επικράτεια, αλλά σε ιδρύματα εκτός συνόρων; Ακόμα και ο Άδωνις πάει να μαζέψει τη ρουκέτα που πέταξε περί εξαγωγής των καταθέσεών του στο εξωτερικό σε περίπτωση που... κλπ και θα δεχθούν οι ένστολοι να τζογάρονται τα λεφτά τους από εταιρείες του εξωτερικού; Πολύ προωθημένα μου φαίνονται όλα αυτά και δεν νομίζω...

Αυτές οι σκέψεις γεννήθηκαν μιλώντας με πυροσβέστες που μου υπενθύμισαν ότι η ΕΝΩΤΙΚΗ  ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ είχε χτυπήσει καμπανάκι από το 2009. Να τι έγραφαν οι άνθρωποι από τότε για την προώθηση των «Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης» και τους τρεις κλάδους:

«α) Κλάδος επικουρικής ασφάλισης όπως προβλέπει ο αντιασφαλιστικός νόμος 3029/02 και τις αλυσιδωτές επιπτώσεις που θα έχει στο συνταξιοδοτικό-ασφαλιστικό μέλλον των εργαζομένων. Με άλλα λόγια ένα σύστημα που προβλέπει πολύ χαμηλή κύρια σύνταξη, επαγγελματική σύνταξη με ιδιωτικά κριτήρια και ιδιωτική ασφάλιση χωρίς την προστασία του κράτους. Οι συνέπειες όπου βρήκε εφαρμογή η πολιτική των ταμείων αυτών μας είναι πλέον γνωστές: Στη Χιλή, την πρώτη χώρα που εφάρμοσε το «τριαξονικό σύστημα», χρεοκόπησε το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.  

β) Κλάδος πρόνοιας.

γ) Κλάδος υγείας.

·        Σε παγκόσμιο επίπεδο μόνο για το 2002 χάθηκαν από τα επαγγελματικά ταμεία 1,4 τρισ. δολάρια.

·        Στις ΗΠΑ χιλιάδες επαγγελματικά ταμεία είναι ελλειμματικά και βρίσκονται στα πρόθυρα κατάρρευσης. Το παράδειγμα της «ENRON» είναι χαρακτηριστικό. Μαζί με τη χρεοκοπία της εταιρίας χάθηκε και το σύνολο των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών εισφορών των εργαζομένων της.   

·        Μόνο στη Μ. Βρετανία τα τελευταία χρόνια (μέχρι το Φλεβάρη του 2003) είχαν χαθεί από τα επαγγελματικά ταμεία 64 δισ. λίρες. Δεν είναι τυχαίο ότι μελετάται η περικοπή των παροχών και η μετατροπή τους από ασφαλιστικά σχήματα καθορισμένης παροχής (για να μην κληθούν οι εταιρίες να καλύψουν τα τεράστια ελλείμματα) σε σχήματα καθορισμένης εισφοράς.

·        Στην Ολλανδία προωθείται η μείωση των παροχών και η αύξηση των εισφορών.

    Στη χώρα μας το 2001 τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων που τοποθετήθηκαν στο Χρηματιστήριο είχαν απώλειες 906,62 εκατ. ευρώ, έχασαν δηλαδή το 23,18% της αξίας τους.

   Τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης αποτελούν το λεγόμενο δεύτερο πυλώνα του γνωστού τριαξονικού συστήματος, ο οποίος θα λειτουργεί με ιδιωτικό-οικονομικά κριτήρια. Ο πρώτος πυλώνας είναι η Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση (κύρια ασφάλιση) των χαμηλών συντάξεων που επιδιώκουν να αποτελέσει ένα «δίκτυο προστασίας» από τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Ο τρίτος πυλώνας θα περιλαμβάνει τα ατομικά συμβόλαια ιδιωτικής ασφάλισης

  Αυτός είναι ο σκοπός και ο στόχος όλων των αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων από τους Νόμους του Σιούφα και Ρέππα . Η σταδιακή μετατόπιση του βάρους της κοινωνικής ασφάλισης από το κράτος και τους εργοδότες στις πλάτες των ίδιων των εργαζομένων και την δυνατότητα να παρακαμφθούν τα οποιαδήποτε εμπόδια μπαίνουν στην αξιοποίηση των αποθεματικών των ταμείων με σκοπό να μπορούν να τοποθετούνται στο σύνολο τους σε επισφαλείς επενδύσεις προς όφελος πάντα των επενδυτικών οικονομικών συμφερόντων αλλάζοντας έτσι χέρια τα αποθεματικά των εργαζομένων (χρηματιστήριο, δομημένα ομόλογα). Χώρια η ληστεία των τραπεζών όπου στα αποθεματικά δεν δίνονταν κανένας τόκος ή δινόταν ελάχιστος.

  Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών από την πρώτη στιγμή που έκανε την εμφάνισή του το προσχέδιο νόμου και προέβλεπε την σύσταση του Τ.Ε.Α.Π.Α.Σ.Α. αφού κατέδειξε με στοιχεία τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν από την εξέλιξη αυτή, έθεσε θέμα και πρότεινε στο Δ.Σ. της Π.Ο.Ε.Υ.Π.Σ. στις 6/3/08 μία σειρά άμεσων ενεργειών που ενώ έγιναν δεκτές έστω και με κάποιες επιφυλάξεις δεν υλοποιήθηκε τίποτε» κλπ. 

Πηγή: eakp.gr

Επαγγελματικά Ταμεία και συνδικάτα

Αναβρασμό προκαλεί σε Αστυνομία και Πυροσβεστική η απόφαση της κυβέρνησης για τη διάλυση του ασφαλιστικού ταμείου ΤΕΑΠΑΣΑ είτε με την ένταξή του στο ΕΤΕΑ είτε με την μετατροπή του σε επαγγελματικό ταμείο και μάλιστα με ευθύνη των συνδικαλιστικών τους φορέων. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις καλούνται να λάβουν ιστορικές αποφάσεις την ίδια ώρα που η κατάρρευση του κράτους και το ξεπούλημα των δομών κοινωνικής πρόνοιας γίνονται βάσει κυβερνητικού σχεδίου. Στο ίδιο μακροπρόθεσμο σχέδιο εντάσσεται και η ιδιωτικοποίηση Αστυνομίας και Πυροσβεστικής, με τη μέθοδο του σαλαμιού για να γίνεται πιο εύπεπτη από κοινωνία και ένστολους. Σε αυτή τη χρονική συγκυρία οι συνδικαλιστές δεν αγωνίζονται απλώς για το αγαθό της ασφάλειας ως δημόσιο αγαθό που υπερασπίζεται και κατοχυρώνει τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών. Αγωνίζονται και για τη διατήρηση της κοινωνικής πρόνοιας εντός του δημοσίου τομέα ευθύνης, ως ένα άλλο κοινωνικό αγαθό που θα παρέχεται από το κράτος σε όλους και κυρίως στους δημόσιους λειτουργούς του τομέα της εσωτερικής ασφάλειας.

Τη θέση αυτή δεν την συμμερίζονται όλοι. Υπάρχουν και αντίθετες τοποθετήσεις, αδιάφορο αν ανοίγει περαιτέρω ο ασκός του Αιόλου για την αποκρατικοποίηση των πάντων. Τι τελικά θα πράξουν τα συνδικάτα των αστυνομικών και των πυροσβεστών, θα κριθεί το επόμενο διάστημα. Στο σημείο αυτό, παρουσιάζει ενδιαφέρον η άποψη του πρώην  επιστημονικού συμβούλου της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ Γιώργου Ρωμανιά, διατυπωμένη το 2007 στο βιβλίο του Μύθοι για το ασφαλιστικό:

«Για να γίνει κατανοητή η θέση των συνδικάτων απέναντι στη δημιουργία και τη λειτουργία των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης (ΤΕΑ) στην Ελλάδα, πρέπει να διευκρινισθεί ότι τα Ταμεία αυτά ανήκουν στην κατηγορία των Οργανισμών που παρέ­χουν ιδιωτικές (όχι δημόσιες) συντάξεις. Οι δημόσιες συντάξεις στην Ελλάδα περιλαμβάνουν την κύρια σύνταξη και την επικουρική σύνταξη. Οι δύο αυτές μορφές σύνταξης συνιστούν τον καλούμενο πρώ­το πυλώνα.

Αντιθέτως, στην κατηγορία των ιδιωτικών συντάξεων μπορούμε να εντοπίσουμε τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης και τα ιδιωτικά συμβόλαια με ασφαλιστικές εταιρείες. Το μείζον θέμα που ανακύπτει από αυτήν την κατάταξη των συντάξεων είναι η σχέση ανάμεσα στα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης και την επικουρική σύντα­ξη.

Η επικουρική ασφάλιση χρηματοδοτείται από εργαζόμενους και εργοδότες με ύψος εισφορών καθοριζόμενο από το νόμο και η συμμετοχή σε αυτήν είναι υπο­χρεωτική. Η καταβολή των οφειλομένων παροχών των επικουρικών ταμείων είναι εγγυημένη από το νόμο.

Αντιθέτως, τα ΤΕΑ μπορούν να χρηματοδοτούνται είτε από εργαζόμενους και εργοδότες είτε μόνο από εργαζόμενους είτε μόνο από εργοδότες. Η συμμετοχή σ’ αυτά είναι απολύτως προαιρετική και το ύψος των εισφορών καθορίζεται κατά περίπτωση με Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Για την πραγματική καταβολή των οφειλο­μένων παροχών των ΤΕΑ, το κράτος δεν παρέχει καμιά εγγύηση. Η μόνη εγγύηση των παροχών μπορεί να παρασχεθεί μέσω αντασφάλισης.

Είναι συνεπώς σαφές ότι η τυχόν προσπάθεια υποκατάστασης των επικουρικών συντάξεων με τα ΤΕΑ δεν μπορεί να γίνει δεκτή από τα συνδικάτα. Σήμερα, ο νόμος επιτρέπει την παράλληλη λειτουργιά τόσο των επικουρικών ταμείων όσο και των ΤΕΑ. Σε άλλες χώρες π.χ. Σουηδία, Ολλανδία, η λειτουργία των ΤΕΑ έχει υποκαταστή­σει πλήρως την επικουρική ασφάλιση. Αυτή η εμπειρία των άλλων χωρών έχει ωθή­σει ορισμένους να εισηγούνται την κατάργηση της επικουρικής ασφάλισης και την υποκατάσταση της από την επαγγελματική. Οφείλουμε να παρατηρήσουμε, όμως, ότι το ύψος της καταβαλλόμενης κύριας σύνταξης τόσο στην Ολλανδία όσο και στη Σουηδία είναι επαρκές και λίαν ικανοποιητικό για την αξιοπρεπή κάλυψη των αναγκών επιβίωσης των συνταξιούχων, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας όπου το 70% περίπου των κύριων συντάξεων του Ι ΚΑ βρίσκεται στα κατώτατα όρια. Συνεπώς, οποιαδήποτε σύγκριση της Ελλάδας με άλλες χώρες πρέπει να συνεκτιμά το σύ­νολο των παραγόντων και όχι να επιλέγει μερικές παραμέτρους και να επιχειρεί να βγάλει σχετικά συμπεράσματα.

Από τις προηγηθείσες θέσεις προκύπτει σαφώς ότι τα συνδικάτα δεν μπορούν να συναινέσουν στην ενδεχόμενη απόπειρα κατάργησης της επικουρικής σύνταξης και υποκατάστασής της από την επαγγελματική.

Παράλληλα, όμως, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η λειτουργία των επαγγελμα­τικών ταμείων μπορεί να αποφέρει πρόσθετα εισοδήματα στους συνταξιούχους, με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα παρασχεθούν επαρκείς εγγυήσεις σωστής επενδυτι­κής συμπεριφοράς και διασφάλισης των παροχών.

Είναι χρέος αλλά και εξουσία των συνδικάτων να κρίνουν σε ποιες περιπτώσεις υπάρχουν οι απαραίτητες, καταρχήν, προϋποθέσεις, διαπραγμάτευσης των συνα­φών όρων (ύψους εισφοράς, υπόχρεων προς εισφοράν, ύψους παροχών, προϋποθέ­σεων πρόσβασης στις παροχές κ.λπ.) και επωφελούς για τους εργαζόμενους μέλη τους, υπογραφής σχετικής ΣΣΕ για τη σύσταση επαγγελματικού ταμείου. Μέχρι σήμε­ρα, δεν έχει συσταθεί κανένα παρόμοιο επαγγελματικό ταμείο και δεν έχει συνταχθεί ένα αντίστοιχο καταστατικό. Έχει, βέβαια, προβλεφθεί στην Ειδική ΣΣΕ, του 2003, των ταχυδρομικών, η σύσταση ενός επαγγελματικού ταμείου, απομένει, όμως, προς ολοκλήρωση η πραγματική δημιουργία του. Σχετική προεργασία έχει γίνει και στην περίπτωση του Οικονομικού Επιστημονικού Επιμελητηρίου, αλλά το υπό σύσταση επαγγελματικό ταμείο θα παρέχει μόνο εφάπαξ και όχι περιοδικές συντάξεις.

Πρέπει να επισημανθεί ότι ο νόμος παρέχει τη δυνατότητα στα επαγγελματικά τα­μεία να επενδύουν σε χρηματιστηριακούς τίτλους, το 70% των αποθεματικών τους. Αυτό σημαίνει ότι το ρίσκο της επένδυσης είναι πολύ υψηλό. Επομένως, εναπόκειται στην πολιτεία να θέσει αλλά και να εφαρμόσει τους κανόνες σύννομης και επωφε­λούς τοποθέτησης των διαθεσίμων κεφαλαίων των επαγγελματικών ταμείων.

Συμπερασματικώς, θα μπορούσαμε να επισημάνουμε ότι τα επαγγελματικά τα­μεία μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμος θεσμός υπό τις πιο πάνω προϋποθέσεις. Αλλιώς, η λειτουργία τους μπορεί να αποδειχθεί πολύ δυσμενής εξέλιξη για την κοι­νωνική ασφάλιση».

Αναμνηστικές φωτογραφίες με τον Κικίλια

Τα επικοινωνιακά τεχνάσματα του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη συνεχίζονται με αμείωτη ταχύτητα. Από τις πρώτες οικογενειακές φωτογραφίες, με δήθεν ανυποψίαστους πολίτες στο δρόμο, πέρασε στις λεζάντες με τυχαίους αστυνομικούς στα εστιατόρια της αστυνομίας και στις σκοπιές των υπηρεσιών. Κι από κει, βλέποντας ότι έχει φωτογένεια, αναβάθμισε τους ανυποψίαστους κομπάρσους του, χτυπώντας κατ’ ευθείαν στο ευαίσθητο σημείο της αστυνομίας! Στους συνδικαλιστές της!

Ο υπουργός άρχισε να φωτογραφίζεται αφειδώς και με συνδικαλιστές κατά τη διάρκεια των επισκέψεών του σε επαρχιακές πόλεις οι οποίοι έμπλεοι χαράς και ικανοποίησης από τις υποσχέσεις του πολιτικού τους προϊσταμένου, έσπευδαν στη συνέχεια να μοιράζονται τα ιστορικά στιγμιότυπα όπου μπορούσαν: σε facebook, blogs και μπλόκα ή όπου αλλού διέθεταν πρόσβαση σε μέσα επικοινωνίας και μαζικής προπαγάνδας.

Μα θα μου πείτε, ανθρώπινο είναι βρε αδερφέ, μην είσαι τόσο αυστηρός μαζί τους. Πού θα τους δοθεί τέτοια ευκαιρία να έχουν αναμνηστικές με τον Κικίλια. Δεν είναι δα και Χρυσοχοίδης για να χει το κουράγιο να γίνει και να ξαναγίνει υπουργός στον ίδιο θώκο...

Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα, αλλά εμένα προσωπικώς μ’ έχουν ζώσει τα φίδια από τότε που έμαθα τα καμώματα του κυρίου Υπουργού μας.

Δεν είναι Δένδιας, βλοσυρός και απρόσιτος, όπως εκείνος, μου είπαν. Δικός μας άνθρωπος είναι. Δεν ξέρεις ότι η πόρτα του γραφείου του είναι ορθάνοιχτη; Δεν κάνει αυτός υψηλή πολιτική, ό,τι του λέμε, τα δέχεται με την πρώτη. Θα δεις που θα ικανοποιήσει όλα μας τα αιτήματα.

Να έχω πέσει τόσο έξω;  Υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά που έχει ισοπεδώσει τις ζωές μας δεν είναι κι αυτός; Στο ίδιο υπουργικό δεν συμμετέχει με τους άλλους φορομπήχτες και λαοπλάνους της Μέρκελ και του Ράιχενμπαχ (άκου όνομα);

Εντάξει μωρέ, δίκιο έχεις αλλά να, εκλογές έρχονται να κοιτάξουμε κι εμείς κάτι να πάρουμε. Αν δεν δώσουν τώρα, πότε θα δώσουν; Μετά τις εκλογές, πάει πέταξε το πουλάκι.

Μπορεί και νάχουν δίκιο. Αν και τον Κικίλια δεν τον έχω για βλάκα. Ψηφαλάκια ψάχνει και με κάθε τρόπο προσπαθεί να πείσει για την ειλικρίνεια και τη λαϊκότητά του. Να βγει στις γειτονιές της Αθήνας και να δείχνει καμαρωτός καμαρωτός και με τους ένστολους. Κι ας παραμένουν ανοιχτά όλα τα μεγάλα τους μέτωπα. Κι ας διαδηλώνουν την ίδια ώρα με στολή στο κέντρο της Αθήνας. Κι ας μην γνωρίζουν αν βγαίνοντας περιπολία με ληγμένα γιλέκα, ασυρμάτους της εποχής του Αρκουδέα και περίστροφα του 1921, δεν γυρίσουν σπίτι τους ζωντανοί. Όπως ο άτυχος πυροσβέστης πριν μερικές μέρες.

Οι «επικίνδυνες αποστολές» των Επαγγελματικών Ταμείων

Άλλο ένα κατόρθωμα της κυβέρνησης και του υπουργού Εργασίας πιο συγκεκριμένα. Σαμαράς -Βρούτσης αφού ενέκριναν και ψήφισαν την αρπαγή των αποθεματικών του ΤΕΑΠΑΣΑ με το γνωστό PSI, λένε τώρα στους αστυνομικούς και στους πυροσβέστες, δεν υπάρχουν χρήματα για να λειτουργεί το Ταμείο σας όπως το ξέρατε. Δεν μας ενδιαφέρει τι έγινε μέχρι σήμερα, να πα να κουρευτείτε για το μέλλον σας. Πώς; Δημιουγώντας Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης-ΤΕΑ (προσοχή, καμία σχέση με τα ΤΕΑ της εμφυλιοπολεμικής δεξιάς και της χούντας). Ως τεατζήδες, λοιπόν, να κοιτάξετε πως θα εξασφαλίσετε τα γερατιά σας γιατί κοινωνικό κράτος τέλος. Χαλά την εικόνα της νταβατζηδοδημοκρατίας μας και δεν πρέπει να χαλάμε το χατήρι ούτε των αγορών. 

Αυτά, χονδρικά και χονδεοειδώς μας λέει η κυβέρνηση και ω του θαύματος, πολλοί πρόθυμοι έσπευσαν να χειροκροτήσουν. Πλασάρουν μάλιστα με βεβαιότητα την ορθότητα των επιλογών τους ωσάν άλλοι πλασιέ της ασφαλιστικής αγοράς, μόνο που κάνουν ένα μεγάλο λάθος. Εδώ δεν πρόκειται για ασφαλιστήριο του ΙΧ αυτοκινήτου τους, αλλά για τη σύνταξη ανθρώπων.

Από τα ελάχιστα κατατοπιστικά άρθρα γύρω από το τι παίζει με τα ΤΕΑ αυτήν την περίοδο, αναδημοσιεύουμε αυτό που βρήκαμε στο  ww.euro2day.gr και σας το παραθέτουμε ολόκληρο με την επισήμανση ότι, ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Για δωράκι στις ασφαλιστικές εταιρείες και στα κοράκια των χρηματιστηρίων πάει η δουλειά με τα ΤΕΑ γενικότερα. Ας το έχουν υπόψη τους οι ενδιαφερόμενοι γιατί πολλά έχουν δει τα μάτια μας:

 

Οι «επικίνδυνες αποστολές» των Επαγγελματικών Ταμείων

Το δύσκολο στοίχημα των τεσσάρων επικουρικών που μετατράπηκαν σε «ΤΕΑ». 

Ποια χάνουν τον κοινωνικό πόρο. Το νέο επενδυτικό πλαίσιο και ο έλεγχος της ΕΚ.

Στον έλεγχο της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς περνούν κεφάλαια ύψους 1 δισ. ευρώ που αντιστοιχούν στην περιουσία των συνολικά 13 Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης που λειτουργούν στην Ελλάδα.

Το υπουργείο Εργασίας επιδιώκει την θωράκιση ενός θεσμού που αν και υπάρχει από το 2002 στη χώρα μας, δεν έχει ακόμη καταφέρει να επεκταθεί. Το βάρος πέφτει στον θεσμικό έλεγχο, τη χρηστή διαχείριση και την μέγιστη δυνατή απόδοση των αποθεματικών των συγκεκριμένων ταμείων του δεύτερου πυλώνα ασφάλισης, καθώς οι παροχές κοινωνικής ασφάλισης μειώνονται επικίνδυνα και στο υπουργείο Εργασίας θεωρούν πως η Επαγγελματική Ασφάλιση θα κληθεί να αναλάβει «επικίνδυνες αποστολές». Δηλαδή, να καλύψει τα κενά που θα αφήσει πίσω του το δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα που συρρικνώνεται.
Κεντρικό ρόλο στο δύσκολο αυτό έργο, αναμένεται να παίξουν τα τέσσερα από τα 13 Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης (ΤΕΑ) που δημιουργήθηκαν εντός του 2013, μέσω της μετατροπής τεσσάρων επικουρικών ταμείων σε ΤΕΑ υποχρεωτικής ασφάλισης.
Πρόκειται για το Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης Επικούρησης Ασφαλιστών και Προσωπικού Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων, το Επαγγελματικό Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Εταιρειών Πετρελαιοειδών, το Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης Υπαλλήλων Εμπορίου Τροφίμων και το Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών, που διαθέτουν και τα περισσότερα κεφάλαια.

Μείωση εισροών

Το μεγάλο στοίχημα «παίζεται» για τα δύο πρώτα ταμεία, των Ασφαλιστών και των Εργαζόμενων στα Πετρελαιοειδή, τα οποία από την 1η Ιανουαρίου του 2015 χάνουν ένα σημαντικό έσοδο, που κρίθηκε από την τρόικα και το υπουργείο Οικονομικών ως «κοινωνικός πόρος» και καταργείται.
Αναλυτικά, το επικουρικό ταμείο των εργαζομένων στις εταιρείες πετρελαιοειδών χάνει την εισφορά 1 τις χιλίοις επί του ετήσιου κύκλου εργασιών τους, και το ταμείο επαγγελματικής ασφάλισης των εργαζομένων στις ασφαλιστικές εταιρείες χάνει το 1%-5% που εισπράττει από όλα τα συμβόλαια ασφάλισης.
Τα ταμεία θεωρούν ότι η μείωση των εσόδων θα καταστήσει προβληματική τη βιωσιμότητα των ταμείων και θα οδηγήσει σε σημαντική μείωση των παροχών.
Συνολικά, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, το σύνολο των επενδεδυμένων κεφαλαίων των 13 ΤΕΑ, ανέρχεται σε 1 δισ. ευρώ. Από αυτά, η συντριπτική πλειοψηφία αφορά κεφάλαια των τεσσάρων νέων ΤΕΑ, υποχρεωτικής ασφάλισης. Από τα υπόλοιπα 9, που λειτουργούν με σημαντικά προβλήματα και θεσμικά κενά, τα τελευταία δέκα και πλέον, χρόνια, για παράδειγμα το Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης Προσωπικού Καζίνο υπολειτουργεί, όπως και αυτό των Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας, ενώ το Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών έχει προχωρήσει στην αναστολή όλων των παροχών του από την 1η Ιανουαρίου του 2012.
Άλλα πάλι, όπως το ταμείο των Οικονομολόγων, ή των ΕΛΤΑ, των Γεωτεχνικών και των Αστυνομικών, προσπαθούν να επιβιώσουν σε δύσκολες συνθήκες, έχοντας μάλιστα κατά διαστήματα καταφέρει και σημαντικές αποδόσεις, στα λίγα ομολογουμένως αποθεματικά τους, καθώς ξεκίνησαν τη λειτουργία τους σε μια περίοδο που το εισόδημα των εργαζομένων βαίνει μειούμενο, ενώ οι εισφορές για την υποχρεωτική, κοινωνική ασφάλιση, είναι από τις πλέον υψηλές στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το βάρος πάντως πέφτει στην χρηστή διαχείριση, καθώς υπουργείο Εργασίας, Τράπεζα της Ελλάδος, Ευρωπαϊκή Ένωση, Τρόικα αλλά και χρηματοπιστωτικοί όμιλοι, για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετική στόχευση, έχουν ρίξει την προσοχή τους στο θεσμό της Επαγγελματικής Ασφάλισης.
Να σημειωθεί επίσης, ότι μόλις δύο Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης εργαζομένων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις έχουν δημιουργηθεί, και είναι το Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης προσωπικού των εταιρειών Johnson & Johnson ΕΛΛΑΣ ΑΕΒΕ και Janssen – Cilag Φαρμακευτική ΑΕΒΕ (ΤΕΑ J&J/JC) και το Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης Προσωπικού INTERAMERICAN, στα οποία μαζί με το Ταμείο των ΕΛΤΑ συμμετέχει και ο εργοδότης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στο υπουργείο Εργασίας γίνονται συναντήσεις με διάφορες επαγγελματικές ομάδες που ενδιαφέρονται να προχωρήσουν στη δημιουργία επαγγελματικού ταμείου, όπως είναι γιατροί, μηχανικοί και ελεύθεροι επαγγελματίες, καθώς και με εκπροσώπους επιχειρήσεων, κυρίως πολυεθνικές ή και με διασυνοριακή δραστηριοποίηση.

Το νέο επενδυτικό πλαίσιο

Στη Γενική Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων γίνονται συνεχείς συσκέψεις με στελέχη της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, καθώς πρόσφατα ψηφίστηκε διάταξη (Ν. 4261/2014 ΦΕΚ Α 107/5-5-2014) που προβλέπει ότι η εποπτεία και ο έλεγχος για τις επενδύσεις των ΤΕΑ περνά στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Βέβαια, μένουν ακόμη να εκδοθούν μια σειρά από υπουργικές αποφάσεις και εγκύκλιοι προκειμένου να ρυθμιστούν θέματα όπως, τα στοιχεία που κατ' ελάχιστον θα περιλαμβάνονται στον κανονισμό επενδύσεων των TΕΑ, η αποτίμηση των περιουσιακών τους στοιχείων, το περιεχόμενο και το χρονικό διάστημα υποβολής στοιχείων στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, καθώς και πολλές άλλες, αναγκαίες λεπτομέρειες.
Βάσει της νέας νομοθετικής παρέμβασης, εάν κάποιο ταμείο επαγγελματικής ασφάλισης διαχειρίζεται το ίδιο τις επενδύσεις του, θα απαιτείται ειδική έγκριση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.
Αναλυτικά, ο νόμος επανακαθορίζει την επενδυτική πολιτική των ΤΕΑ και ορίζει μεταξύ άλλων, τους ακόλουθους επενδυτικούς κανόνες:
α) το ενεργητικό επενδύεται πρωτίστως σε οργανωμένες αγορές. Το τμήμα που επενδύεται σε στοιχεία μη εισηγμένα προς διαπραγμάτευση σε οργανωμένες αγορές δεν υπερβαίνει το 5% του ενεργητικού.
β) επένδυση σε παράγωγα χρηματοπιστωτικά μέσα είναι δυνατή, εφόσον συμβάλλουν στη μείωση των επενδυτικών κινδύνων ή διευκολύνουν την αποτελεσματική διαχείριση του χαρτοφυλακίου. Τα παράγωγα χρηματοπιστωτικά μέσα αποτιμώνται με σύνεση. Το Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης αποφεύγει την υπερβολική έκθεση σε κίνδυνο από έναν αντισυμβαλλόμενο, καθώς και από άλλες πράξεις σε παράγωγα χρηματοπιστωτικά μέσα,
γ) τα στοιχεία του ενεργητικού είναι διαφοροποιημένα, ώστε να αποφεύγεται η υπέρμετρη εξάρτηση από κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο ή εκδότη ή όμιλο επιχειρήσεων αλλά και η συσσώρευση κινδύνων στο χαρτοφυλάκιο συνολικά.
δ) η επένδυση στη χρηματοδοτούσα επιχείρηση δεν υπερβαίνει το 5% του συνόλου του χαρτοφυλακίου και στην περίπτωση που η χρηματοδοτούσα επιχείρηση ανήκει σε όμιλο, η επένδυση στις επιχειρήσεις που ανήκουν στον ίδιο όμιλο με τη χρηματοδοτούσα επιχείρηση δεν υπερβαίνει το 10% του χαρτοφυλακίου.
Βάσει του νέου νομικού πλαισίου, το ΤΕΑ δεν επιτρέπεται να δανείζεται ή να ενεργεί ως εγγυητής υπέρ τρίτων. Κατά παρέκκλιση των παραπάνω, το Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης δύναται να δανειοδοτηθεί μόνο για σκοπούς ρευστότητας και σε προσωρινή βάση.

Οι περιορισμοί

Το Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης υπόκειται επίσης στους εξής περιορισμούς:
α) οι επενδύσεις σε μετοχές, διαπραγματεύσιμες κινητές αξίες εξομοιούμενες προς μετοχές και εταιρικές ομολογίες, που έχουν εισαχθεί προς διαπραγμάτευση σε οργανωμένες αγορές, δεν υπερβαίνουν το 70% του ενεργητικού που καλύπτει τα τεχνικά αποθέματα ή του συνολικού χαρτοφυλακίου των ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης, στα οποία οι ασφαλισμένοι φέρουν τον κίνδυνο επενδύσεων.
Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, μετά από γνώμη της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής, μπορεί πλέον να επιβάλει χαμηλότερο όριο σε ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης που καταβάλλουν συνταξιοδοτικές παροχές με εγγύηση μακροπρόθεσμων επιτοκίων, φέρουν τον επενδυτικό κίνδυνο και παρέχουν τα ίδια την ανωτέρω εγγύηση,
β) οι επενδύσεις σε στοιχεία ενεργητικού εκπεφρασμένα σε νομίσματα διαφορετικά από εκείνο στο οποίο είναι εκπεφρασμένες οι υποχρεώσεις του Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης δεν υπερβαίνουν το 30% του ενεργητικού που καλύπτει τα τεχνικά αποθέματα,
γ) οι επενδύσεις σε επιχειρηματικά κεφάλαια και σε παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα με σκοπό την αποτελεσματική διαχείριση του χαρτοφυλακίου δεν υπερβαίνουν αθροιστικά το 5% του ενεργητικού,
δ) οι επενδύσεις σε κινητές αξίες ή/και μέσα χρηματαγοράς του ίδιου εκδότη δεν υπερβαίνουν το 15% του ενεργητικού του Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης,
ε) κατά παρέκκλιση της περίπτωσης δ,' επιτρέπεται η τοποθέτηση μέχρι και 35% του ενεργητικού του ΤΕΑ σε κινητές αξίες και μέσα χρηματαγοράς του ίδιου εκδότη, όταν οι κινητές αξίες ή τα μέσα χρηματαγοράς έχουν εκδοθεί ή είναι εγγυημένα από κράτος - μέλος ή από τρίτα κράτη, όπως αυτά ορίζονται σε σχετική απόφαση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς ή από δημόσιο διεθνή οργανισμό στον οποίο συμμετέχουν ένα ή περισσότερα κράτη-μέλη,
στ) το σύνολο των επενδύσεων σε κινητές αξίες και σε μέσα χρηματαγοράς της περίπτωσης ε' επιτρέπεται να αυξηθεί μέχρι το 100% του ενεργητικού του Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης, εφόσον το Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης έχει επενδύσει σε κινητές αξίες και μέσα χρηματαγοράς που ανήκουν σε τουλάχιστον 6 διαφορετικές εκδόσεις και οι αξίες που ανήκουν σε κάθε έκδοση δεν υπερβαίνουν το 30% του ενεργητικού του Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης,
ζ) κατά παρέκκλιση της περίπτωσης δ', επιτρέπεται η τοποθέτηση μέχρι 25% του ενεργητικού του Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης, σε ομολογίες που εκδίδονται από πιστωτικό ίδρυμα που έχει την καταστατική του έδρα σε κράτος - μέλος και υπόκειται δια νόμου σε ειδικό καθεστώς δημόσιας εποπτείας για την προστασία των ομολογιούχων, η έκδοση των οποίων έχει κοινοποιηθεί στην Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
η) οι καταθέσεις του Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης άνω των 50.000 ευρώ δεν μπορεί να υπερβαίνει ανά πιστωτικό ίδρυμα το 25% του ενεργητικού του,
θ) το ΤΕΑ δεν επιτρέπεται να συνδυάζει, αθροιστικά, άνω του 40% του ενεργητικού του σε:
αα) επενδύσεις σε κινητές αξίες ή μέσα χρηματαγοράς που έχουν εκδοθεί από τον ίδιο οργανισμό,
ββ) καταθέσεις στον οργανισμό αυτό, ή/και
γγ) κινδύνους από πράξεις παράγωγων χρηματοπιστωτικών μέσων με αντισυμβαλλόμενο τον οργανισμό αυτό,
ι) η αξία του συνόλου των ακινήτων του Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης, πρέπει να είναι κατώτερη του 20% του ενεργητικού του,
ια) το Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης δεν επιτρέπεται να αποκτά πολύτιμα μέταλλα.
Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς μάλιστα, μπορεί να απαιτεί την εφαρμογή αυστηρότερων επενδυτικών κανόνων ανά ΤΕΑ μετά από γνώμη της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής.

«Ο Έλληνας Στρατιωτικός και ...η ψήφος του»

Με τίτλο «Ο Έλληνας Στρατιωτικός και… η ψήφος του», δημοσιεύτηκε το ακόλουθο ενδιαφέρον άρθρο στην ιστοσελίδα της Ένωσης Στρατιωτικών Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Είναι ελπιδοφόρο και δίνει μια απάντηση στους συνταξιούχους στρατιωτικούς που υπομένουν μοιρολατρικά τον αφανισμό τους από τη μνημονιακή κυβέρνηση. Η λύση είναι στους αγώνες μαζί με τους εν ενεργεία στρατιωτικούς. Το αναδημοσιεύουμε με την επιφύλαξή μας και πάλι στα εισαγωγικά που χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος όταν αναφέρεται στους ένστολους. Ο όρος δεν είναι προσβλητικός και δεν πρέπει να εκλαμβάνεται έτσι από κανέναν. Είναι καμάρι και τιμή  όσων την τιμούν τη στολή τους και ασήκωτο βάρος για όσους με τις πράξεις τους προσβάλουν και τη στολή και τον όρκο τους. Αυτή πρέπει να είναι η ειδοποιός διαφορά και το κριτήριο αξιολόγησης των στρατιωτικών. Δεν πρέπει να είναι ο όρος αυτός και το πώς έχει επικρατήσει να ονομάζεται ένα πρωτόγνωρο πραγματικό διεκδικητικό αγωνιστικό κίνημα, γνήσιο τέκνο των προβλημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και του ανθρώπινου κεφαλαίου τους. 

 Του Δημητρίου Σούκερα
Αξκού ε.α., MBA(ER)

«Ο Paul Valeri έλεγε πως «ο καλύτερος τρόπος για να πραγματοποιήσεις  τα όνειρά σου, είναι να ξυπνήσεις». Μα αλήθεια έχουν  δικαίωμα στο όνειρο οι Στρατιωτικοί;

Παλαιότερα κανείς δεν απαντούσε συγκεκριμένα σε αυτό το ερώτημα  και έτσι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων αφήνονταν να εναποθέτουν την ελπίδα τους  στην ισχύ μιας υπέρτατης και αδιόρατης  δύναμης που καθώς συνήθως παρέμενε άφαντη μπροστά στις κακουχίες και τις δυσκολίες της στρατιωτικής ζωής, οι παλαιότεροι από εμάς την ονόμαζαν, «η Υπηρεσία».  

Ήταν απίστευτη η δύναμη της «Υπηρεσίας», μόνο στο άκουσμά της ως λέξη,  αφού μπορούσε να καθησυχάσει την ανησυχία, να γεννήσει πάλι την ελπίδα και να ανθίσει την προσδοκία της  κοινωνικής μέριμνας προς τα στελέχη και τις οικογένειές τους, που όμως,  σχεδόν πάντα έμενε ατελής , απροσδιόριστη και αναποτελεσματική.

Αυτή και μόνη η αντίληψη μιας  ύπαρξης που στην πραγματικότητα ουδέποτε έστερξε κανέναν,  ήταν αρκετή για να διατηρείται  ακμαίο το φρόνημα και το ηθικό των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων μας, για σχεδόν σαράντα χρόνια. Και ήρθε αυτό το καταραμένο το μνημόνιο να διαλύσει όλες τις ροζ φυσαλίδες, ενός ονείρου των στρατιωτικών που μετατράπηκε σε εφιάλτη και μαζί με αυτό να επέλθει ο θάνατος της ψήφου των «δεδομένων».

Τα παραδείγματα που δόθηκαν την τελευταία περίοδο ιδιαίτερα πυκνά, αφού ενδεικτικά και ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία εμπέδωσε, πως οι στρατιωτικοί «απολαμβάνουν» την «επικουρικότητα» των μετοχικών ταμείων τους και την αδηφαγία των πολιτικών για μειώσεις σχεδόν στο  50% της απόδοσής τους, από την έναρξη των μνημονίων, πολύ πριν «την επικουρικότητα» που έρχεται αμέσως μετά από αυτές τις εκλογές και τις νεώτερες μειώσεις για όλους, με την διαφορά πως αυτό το έκαναν και θα το συνεχίσουν οι πολιτικοί , σε ταμεία στα οποία ουδέποτε συνέβαλλαν, με τον οβολό του κράτους, ενώ  παράλληλα διατήρησαν την διοίκηση, αποποιούμενοι συνολικά των εσφαλμένων επιλογών τους και του ενδεχόμενου δόλου τους. Μάλιστα το πράττουν τόσο ξεδιάντροπα αφού «μερίμνησαν», με τους «λογιστές» τους, να αθροίζουν  τις καταβολές των ποσών του ΓΛΚ με εκείνες των μερισμάτων, ώστε συνολικά να επιτυγχάνουν περαιτέρω «ψαλίδι», φορολογώντας και χρήματα που διαχρονικά προέρχονται από τις τσέπες των ιδίων των στελεχών.

Ανάμεσα στις δύο επιλογές διαχείρισης του ανθρωπίνου δυναμικού των «μαλακών» είτε των «σκληρών» μοντέλων ξαφνικά οι στρατιωτικοί, «συμβατικοί πολίτες του πεντάλεπτου», αφού για αυτούς τόσο διαρκεί η ιδιότητα του πολίτη κατά τον χρόνο άσκησης του εκλογικού τους δικαιώματος, έστω και σε μεμακρυσμένους για αυτούς, τόπους,   βρέθηκαν μπροστά σε μια δυσάρεστη πραγματικότητα. Ήταν τόσο όμορφο και ζωογόνο να πιστεύουν μέσα τους πως η πατρίδα, τους περιβάλλει, όχι μόνο με μια «μαλακή» ρητορική αλλά ταυτόχρονα και με μια «μαλακή» αντιμετώπιση, τόσο κατά την διάρκεια της θητείας τους, αλλά κυριότερα εκείνη  της αποστρατείας τους, όπως στο σύνολό τους πράττουν, όλες οι χώρες, τόσο του Δυτικού αλλά και του λοιπού πολιτισμένου κόσμου.

Αλήθεια ποιοι και για ποιόν ακριβώς λόγο αποφάσισαν, να τραυματίσουν τον μύθο του αμέριστου ενδιαφέροντος της σημερινής πολιτείας προς τους στρατιωτικούς και με ποιες επιδιώξεις; Γιατί εκείνοι που στο παρελθόν εύκολα , αδιάλειπτα, με στοργή και επιδοκιμασία «ακουμπούσαν» την πλάτη των στρατιωτικών αποφάσισαν να αποκόψουν, αυτήν τους την συνήθεια;

Είναι διάχυτη η ανησυχία των πολιτικών , ιδιαίτερα εκείνων των καθεστηκυίων δυνάμεων, για τα αποτελέσματα της κάλπης κυριότερα της εβδομάδας των ευρωεκλογών  και μετέπειτα για τις εθνικές εκλογές, όποτε και όταν προκύψουν. Είναι γεγονός πως σήμερα το στράτευμα συνολικά έχει ξεκαθαρίσει μέσα του, πως αντιμετωπίζεται αποκλειστικά ως «κόστος» και βάρος και μάλιστα ως εργαζόμενοι οι οποίοι δεν επιθυμούν να εργάζονται αποτελεσματικά, για αυτό και συνολικά επιλέγεται ο συγκεντρωτικός στενός έλεγχος της πολιτικής διοίκησης, που συνολικά βλέπει παντού στις γωνίες, φαντάσματα και σφετεριστές της εξουσίας. Ενδεχομένως στην πολιτική ηγεσία έχει δημιουργηθεί η πεποίθηση πως «οι ένστολοι», όπως μειωτικά τους αποκαλούν, είναι απλά στοιχεία, στην παραγωγή ασφαλείας, στα όρια της χώρας και κάτι άλλο διατηρεί τον κυρίαρχο ρόλο.

Μήπως τα υποβρύχια που «γέρνουν» και ακόμη δεν έχουν παραληφθεί; Ίσως ο συνολικά διατιθέμενος απομειούμενος πολεμικός εξοπλισμός της χώρας , τα αεροσκάφη της Π.Α χωρίς πιλότους, μαζί με τα ανύπαρκτα πυρομαχικά των Leopards που ακόμη δεν έχουν εξευρεθεί, και τα συνολικά συρικνούμενα κονδύλια για την άμυνα, θα δυνηθούν να διαδραματίσουν τον πρωτεύοντα ρόλο, κατά το παρών και το κοντινό μέλλον, στην άμυνα της χώρας;

Σκέψεις κοντόφθαλμων πολιτικών, ατάκτως ειρημμένες, σε έναν επαναλαμβανόμενο καμβά σύγχυσης, αποπροσανατολισμού, απώλειας του ονείρου, της ελπίδας  και επικράτησης της παράνοιας. Ας πάψουν να ανησυχούν οι «επαγγελματίες πολιτικοί του παρελθόντος», δεν θα τους «μαυρίσει» κανείς στην κάλπη και τουλάχιστον, όχι οι Έλληνες στρατιωτικοί για τις συντάξεις που περιέκοψαν δυσανάλογα, για τα σκληρά λόγια χαρακτηρισμού που τους αποδόθηκαν στα χρόνια του μνημονίου, αποκαλύπτοντας ενδόμυχες αρνητικές προθέσεις  μιας μακράς περιόδου εναντίον τους.

Αυτό που θα συμβεί προσομοιάζει με  την  φυσική εξέλιξη της επίσκεψης ενός αριθμού ασθενών, με σαφή δείγματα ψυχοπαθολογικών ευρημάτων, στους αρμόδιους ιατρούς, όπου υποχρεωτικά θα κρατηθούν, απομονωμένοι από τον πραγματικό κόσμο που μας περιβάλλει, επί μακρόν, μιας και οι πράξεις τους, οι συμπεριφορές τους, συστηματικά τραυματίζουν την ζωή των Ελλήνων του σήμερα και του αύριο. Πως ήταν ποτέ δυνατόν οποιοσδήποτε στην Ελλάδα να θεωρεί πως 500 ευρώ θα μπορούσε να είναι το αντίτιμο για την ανταλλαγή της υπερηφάνειας, των ονείρων και της αίσθησης καθήκοντος της νεώτερης γενιάς στελεχών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων; Ευτυχώς που η ίδια πολιτεία έχει ήδη μεριμνήσει αμέσως μετά τις εκλογές, αυτό το ποσό να το αφαιρέσει πολλαπλασιαζόμενο, από την πενιχρή μισθοδοσία των «ακριτών» της, ειδάλλως εκείνοι θα έπρεπε να «μηχανευτούν» έναν άλλο τρόπο επιστροφής τους σε αυτήν.

Ας με συγχωρήσουν οι επί μακρόν ηγέτες μας, μπορεί να παθαίνω αυτό που περιγράφει ο  D.H Lawrence  : «Ποτέ δεν μπορώ να αποφασίσω αν οι σκέψεις μου είναι αποτέλεσμα των ονείρων μου ή τα όνειρα αποτέλεσμα των σκέψεών μου».

Ελπίζω μπροστά στην κάλπη  να ξεκαθαρίσω το μυαλό μου  και μαζί με εμένα και οι συνάδερφοί μου στρατιωτικοί!!!»

ΠΗΓΗ: espekm.gr