Ήταν τέλη Ιουλίου αρχές Αυγούστου, όταν ο υπουργός Εργασίας
Ιωάννης Βρούτσης αδιαφορώντας για την κατακραυγή που συναντούσε μέσα κι έξω από
τη Βουλή, περνούσε το άρθρο 220 του νόμου 4281/14, σύμφωνα με το οποίο οι
Ομοσπονδίες των αστυνομικών, των λιμενικών και των πυροσβεστών έπρεπε να
αποφασίσουν μέχρι τις 31/12/14 αν θα θυσίαζαν τα αποθεματικά των ταμείων τους-περί
τα 300.000.000 ευρώ – εντάσσοντάς τα στο ΕΤΕΑ ή μετατρέποντάς τα σε
επαγγελματικά ταμεία, αναλαμβάνοντας και όλα τα ρίσκα των επενδυτικών κινδύνων της
αγοράς.
Στην αρχή σχηματίστηκε ένα ενιαίο μέτωπο των Ομοσπονδιών
για την ανατροπή των κυβερνητικών σχεδίων στο οποίο προστέθηκαν και οι
στρατιωτικοί που συμφώνησαν με την ιδέα να εξεταστεί το ενδεχόμενο ίδρυσης ενός
κοινού πυλώνα ασφάλισης όλων των ενστόλων. Στην πρόταση αυτή προσχώρησε και
σωστά, ακόμα και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Β. Κικίλιας, λέγοντας στους αστυνομικούς
ότι μπορεί να υπάρξει σοβαρή συζήτηση προς αυτήν την κατεύθυνση. Είδε μάλιστα
θετικά ακόμα και την πρότασή τους για εξάμηνη παράταση των προβλεπομένων
διαδικασιών, μόνο που στη συνέχεια το ξανασκέφτηκε. Τον «βοήθησαν» να σκεφτεί τους
ψηφοφόρους του, παρά το ασφαλιστικό μέλλον των υφισταμένων του, οι πρώτες αποφάσεις
των πυροσβεστών και των λιμενικών που τάχθηκαν εν μέσω διαφωνιών και
αντιπαραθέσεων, υπέρ των επαγγελματικών ταμείων, αλλά και ορισμένοι
συνδικαλιστές της αστυνομίας που προωθούσαν για δικούς τους λόγους κι αυτοί την
επιλογή των επαγγελματικών ταμείων.
Μοναδική φωνή με ξεκάθαρες επιφυλάξεις ήταν αυτή που
διατυπώθηκε από τις ηγεσίες της ΠΟΑΣΥ και της ΠΟΑΞΙΑ όχι επειδή ήταν
αποκρυσταλλωμένα τα δεδομένα για τη συμφερότερη λύση, αλλά ακριβώς επειδή δεν
ήταν. Ήταν αδύνατη η λήψη ορθής απόφασης με βάση τα πιθανά σενάρια από τη
στιγμή που οι αρμόδιοι υπουργοί δεν είχαν εκδώσει τις κοινές υπουργικές
αποφάσεις για τη ρήτρα αξιομάχου και το συντελεστή βιωσιμότητας των ταμείων. Με
αυτό και μόνο το επιχείρημα και γι' αυτόν και μόνο το λόγο, η κυβέρνηση όφειλε να δώσει αμέσως την παράταση που
ζητούσαν οι Ομοσπονδίες, χωρίς καν να μπαίνουν στον πειρασμό των μελετητών… Το αυτονόητο
όμως δεν ήταν αυτονόητο για τους υπουργούς της. Εκείνοι είχαν και το μαχαίρι και το πεπόνι και νόμιζαν ότι μπορούσαν να κάνουν ό,τι θέλουν εσαεί.
Όπως προκύπτει από την σημερινή ανακοίνωση της ΠΟΑΣΥ
υπήρξε έντονο παρασκήνιο, αποκαλυπτικό των πραγματικών διαθέσεων των
κυβερνώντων.
Δεν τους ενδιέφερε η
διάσωση των ασφαλιστικών ταμείων παρά η τήρηση της μνημονιακής δέσμευσης για
την αρπαγή των αποθεματικών τους! Δεν τους ενδιέφερε επίσης η συνδικαλιστική
σοβαρότητα αλλά η απαξίωση όσων εξακολουθούσαν να ζητούν την κατάργηση του
άρθρου 220 με σκοπό την διάσωση των ταμείων και όχι την οδήγησή τους σε
περιπέτειες.
Πολλοί πιστεύουν ότι αν η χώρα δεν όδευε σε βουλευτικές
εκλογές όπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση τελικά δεν θα έκανε πίσω. Δεν θα έδινε ούτε
τη δίμηνη παράταση και για ένα πρόσθετο λόγο. Για να αδειάσει τις συνεπείς
ηγεσίες των αστυνομικών και να τις εκθέσει στους από καιρό καιροφυλαχτούντες… Υπάρχουν
πολλές ενδείξεις που συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι στη Νέα Δημοκρατία και στην
κυβέρνηση θεωρούσαν εχθρική απέναντί τους τη στάση της ΠΟΑΣΥ και της ΠΟΑΞΙΑ και
αναζητούσαν ευκαιρία για «αντίποινα»…
Από τα όσα έχουν επισυμβεί στη βουλή τις τελευταίες μέρες,
έχουμε ήδη αναφέρει τις πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτών άλλων κομμάτων, την
περασμένη εβδομάδα. Αξίζει να σημειωθεί ότι χθες έλαμψε δια της απουσίας του ο
υπουργός Δημόσιας Τάξης Β. Κικίλιας. Ο Βρούτσης επίσης κατάπιε τη γλώσσα του,
το ίδιο και οι λαλίστατοι Σταϊκούρας και Χαρδούβελης. Μπλεγμένοι μέσα στον
κυκεώνα των τροπολογιών λίγο έλλειψε να τα θαλασσώσουν παντελώς. Έτσι βρέθηκε
την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή ο υπουργός Ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτης να πάρει
πάνω του την τροπολογία που κατατέθηκε από τους τρεις βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας
Κυριαζίδη, Βλαχογιάννη και Νταβλούρο και να δοθεί τέλος σε μια συμπεριφορά που
δεν τιμά επουδενί την κυβέρνηση. Παραθέτουμε την ομιλία του κ. Βαρβιτσιώτη και
στη συνέχεια την ανακοίνωση της ΠΟΑΣΥ.