«Το Καταστατικό δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο»

Κατηγορούμε την κυβέρνηση ότι δεν αντιμετωπίζει πολλές φορές αυτονόητα πράγματα αλλά και στο συνδικαλισμό απ’ ότι φαίνεται δεν είναι λελυμένα αυτονόητα, δικά του θέματα. «Το καταστατικό δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο», μας πληροφορεί η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων με ανάρτησή της στο σάιτ της. Και διερωτώμεθα, τι συνέβη ξαφνικά, μια ισχυρή Ομοσπονδία να βρίσκεται στη δυσάρεστη (;) θέση να υπενθυμίζει στα μέλη της ότι τα καταστατικά υπάρχουν για να τηρούνται και όχι απλώς μετά την επικύρωσή τους από τα Πρωτοδικεία για να εξασφαλίζουν την νόμιμη λειτουργία τους προεδρεία και σωματεία;

Το άρθρο εστιάζει μάλλον στο φαινόμενο που παρατηρήθηκε στο συνέδριο της Ομοσπονδίας όπου κάποιοι απέρριψαν την πρόταση του προέδρου της για επικαιροποίηση του Κώδικα Δεοντολογίας, αλλά αποτελεί και μια απάντηση σε διάφορα αρνητικά σχόλια και επικριτικές τοποθετήσεις παρατάξεων. 

 Να θεωρήσουμε ότι ως αστυνομικοί τηρούν απολύτως τους νόμους και τους κανονισμούς και έχουν κατακτήσει τέτοια επίπεδα συλλογικότητας που δεν χρειάζονται ούτε καταστατικά ούτε κώδικες; ‘Η μήπως ήταν μια κακιά στιγμή του συνεδρίου χωρίς συνέχεια αφού αυτοί που βιάστηκαν να κατηγορήσουν τον Χρήστο Φωτόπουλο ότι επιδιώκει τη φίμωση των αντιπάλων του κατάλαβαν γρήγορα τη γκάφα τους και θα συμβάλλουν στην προσαρμογή του Κώδικα Δεοντολογίας στο σήμερα με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον;

Παραθέτουμε ολόκληρο το άρθρο της ΠΟΑΣΥ, που άπτεται γενικότερα της συνδικαλιστικής της λειτουργίας:

«Πέρασε ένας χρόνος από το 23ο πανελλαδικό συνέδριο με φοβερή συνδικαλιστική πυκνότητα γεγονότων και δράσεων. Ούτε μια μέρα ησυχίας. Όσοι ζούσαν αυτόν τον παλμό έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Όσοι δεν τον έζησαν, μπορεί κι αυτοί ήσυχη να την έχουν, αλλά δικαιούμαστε να τους λέμε ότι έχασαν. Έχασαν και χάσαμε όλοι μαζί γιατί από τον καλό αγώνα που κάνουμε, δεν περισσεύει κανένας.

Είναι καταστατική υποχρέωση όλων να συμμετέχουν ενεργά στα συνδικαλιστικά μας δρώμενα. Να μεταφέρουν την αγωνία των μελών μας, να καταθέτουν προτάσεις και να αγωνίζονται για να γίνονται οι αποφάσεις μας αποδεκτές από τις κυβερνήσεις. Αυτό είναι συνοπτικά το προβλεπόμενο από το Καταστατικό της Ομοσπονδίας σχέδιο δράσης μας. είναι το πιο δημοκρατικό κείμενο που διαθέτουμε με βάση τις διατάξεις του συνδικαλιστικού νόμου 1264 και το οποίο όλοι οφείλουμε να τηρούμε.

 Αλλά για να το τηρούμε πρέπει προφανώς να το έχουμε εμπεδώσει ώστε να γνωρίζουμε βασικές συνισταμένες του. Δεν μπορεί για παράδειγμα να προκαλείται τόσος θόρυβος στο 24ο συνέδριο και να ακούγεται ότι δεν χρειαζόμαστε κανέναν Κώδικα Δεοντολογίας, όταν το ίδιο το καταστατικό μας στο άρθρο 33 αυτού! Το ζητούμενο είναι η επικαιροποίησή του, η προσαρμογή του στα σημερινά δεδομένα και όχι η κατάργησή του.

 Όπως είναι επίσης αδιανόητο να κατηγορείται η ΠΟΑΣΥ για αντιδημοκρατική λειτουργία. Αλλά στο συνέδριο, όπου όλοι κρινόμαστε, ουδείς εμφανίστηκε να υποστηρίξει μια τέτοια χυδαία άποψη. Εκεί δεν είναι «μπλόκα και μόκα» και θα συναντούσε την κατακραυγή των συνέδρων, οι οποίοι είναι αλήθεια ότι διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο. Συνήθως θεωρούνται στελέχη τα προβεβλημένα μέλη των προεδρείων, αλλά οι σύνεδροι είναι η βάση της οργανωτικής λειτουργίας του συνδικάτου μας. Όχι μόνο επειδή αποτελούν το εκλεκτορικό σώμα, αλλά και διότι η δική τους αυτενέργεια κρατά ζωντανό όλο το σύστημα και η δική τους συμμετοχική παρουσία αντανακλά και στο δυναμισμό ολόκληρου του συνδικαλιστικού μας κινήματος.

 Έχει τονιστεί κατά κόρον από τον πρόεδρο της ΠΟΑΣΥ, τον Χρ. Φωτόπουλο, ότι κανένα άλλο συνδικάτο δεν παρουσιάζει την δική μας οργανωτική-συνδικαλιστική δραστηριότητα. Με συνεδριάσεις Διοικητικών και Γενικών Συμβουλίων, με επισκέψεις σε υπηρεσίες, με ημερίδες, με παρεμβάσεις στην Ηγεσία, στα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και αλλού, με ανοικτές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κλπ. Ποτέ κανείς και σε κανέναν δεν είπε μη συνεδριάζεις, κράτα στο σκοτάδι τα μέλη σου. Κάνε πλάτες στον υπουργό. Μην πιέζεις την κατάσταση... Το αντίθετο συμβαίνει.

 Αλλά η αμετροέπεια ορισμένων δεν έχει όρια. Ακόμα και το συνδικαλιστικό δικαίωμα στη συνδικαλιστική άδεια λοιδορείται, παραβλέποντας ότι είναι χρόνος εργασίας και ως τέτοιον οφείλουμε να τον αξιοποιούμε, κάθε στιγμή, όπου κι αν βρισκόμαστε.

 Ας μην αμφισβητούμε επομένως το ρόλο μας και κυρίως την προσφορά μας. Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και σε αυτήν την προσπάθεια όλοι οφείλουμε να συμβάλουμε».

ΠΗΓΗ: poasy.gr