Με τη ρήση του Στρατηγού Μακρυγιάννη «Αυτόν τον λαό πάντοτε
τον μαδάνε, πάντοτε του επιτίθενται, πάντοτε τον αδικούν, αλλά στο τέλος μένει
μια μαγιά και αυτή η μαγιά έχει τη δύναμη να ζυμώσει όλο το φύραμα» έκλεισε την
ομιλία του στο 7ο συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών
Λιμενικού Σώματος ο πρόεδρός της Δημήτρης Σαϊτάκης.
Ηταν η καλύτερη απάντηση σε όσους θεωρούν τελειωμένο το λαό μας
και συνεχίζουν να ασελγούν εις βάρος του εδώ και πέντε χρόνια. Το είπε άλλωστε
ο ίδιος ο πρόεδρος:
«Το 7ο πανελλαδικό μας συνέδριο πραγματοποιείται σε μια
εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο, κατά την οποία έχουν αποκαλυφθεί πολλά από τα
αδιέξοδα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα τριάντα τελευταία χρόνια, από
διαφορετικές κυβερνήσεις αλλά και τα πέντε τελευταία χρόνια, για την
αντιμετώπιση της πολύπλευρης κρίσης. Το μέγεθος της αδικίας και το έλλειμμα
κοινωνικής δικαιοσύνης που αισθάνεται η ελληνική κοινωνία οδηγούν αναπόφευκτα
σε κοινωνικές αντιδράσεις και ανατροπές. Εμείς όπως και πολλοί άλλοι το είχαμε
επισημάνει και δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε.
Εμείς οι εργαζόμενοι στα σώματα ασφαλείας, όπως το σύνολο
των εργαζομένων της μισθωτής εργασίας, βιώνουμε με τον πλέον απόλυτο τρόπο τις
επιπτώσεις των συνταγών και των πολιτικών των τροϊκανών δανειστών, που
εφαρμόζονται για την εξυγίανση της οικονομίας τόσο στη προσωπική όσο και στην
υπηρεσιακή μας καθημερινότητα. Δεν ξεχνάμε βέβαια, αντίθετα, απολύτως
συναισθανόμαστε την αγωνία του άνεργου, του νέου, του επιστήμονα που
αναγκάζεται να μεταναστεύσει προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.
Μπορεί να έχουμε κατοχυρωμένες μηνιαίες απολαβές, αλλά αυτό
δεν συνιστά προνόμιο, ούτε μπορεί να χρησιμοποιείται ως εκβιασμός με το
επιχείρημα ότι στη χώρα μας αυξάνεται η ανεργία και η περιθωριοποίηση πλατιών
κοινωνικών στρωμάτων. Οι αποδοχές μας δεν αρκούν πλέον για μια αξιοπρεπή
διαβίωση. Δεν συμβάλλουν στην συγκρότηση μιας υγιούς προσωπικότητας και επειδή
αναφερόμαστε στο λειτούργημα των αξιωματικών, των λιμενικών, δεν συμβάλλουν
ούτε σε αυτήν την ομαλή λειτουργία των υπηρεσιών. Όσο κι αν επικαλούμαστε το
φιλότιμο, όσο κι αν πασχίζουμε να προσφέρουμε τον καλύτερό μας εαυτό».