Ο Σαμαράς να πει ΟΧΙ στην τρόικα και ΝΑΙ στα αιτήματα των ενστόλων

Το γεγονός ότι τα Μνημόνια έχουν διαλύσει δυο κυβερνήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμου) και οσονούπω πάνε για την τρίτη, δεν χωρά αμφιβολία. Το ερώτημα είναι αν τα Μνημόνια θα σταθούν αφορμή ή αν κατά άλλους δώσουν τη χαριστική βολή και στα συνδικάτα της χώρας. Θα αποφύγουμε προβλέψεις. Θα μπούμε όμως στον πειρασμό να κρίνουμε δυο σημερινά συμβάντα που απασχολούν το συνδικαλιστικό κίνημα των ενστόλων και ειδικότερα των στρατιωτικών και των αστυνομικών.

Μια ένωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατιωτικών άσκησε κριτική στην Ομοσπονδία της επειδή κατά την άποψή της εκτέθηκε με το να βιαστεί να στείλει στις 5/11 ανοικτή επιστολή στον πρωθυπουργό, εγκαλώντας τον ότι δεν θα εισπράξουν τα ποσά που δικαιούνται οι στρατιωτικοί ως το τέλος του χρόνου. Όλως τυχαίως, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών καλεί την επόμενη μέρα για ενημέρωση τις Ομοσπονδίες των Σωμάτων Ασφαλείας και εξαιρεί τους υπόλοιπους. Το λογικό θα ήταν η ένωση να διαμαρτυρηθεί πρώτα πρώτα γιατί τέτοια απαξίωση προς την Ομοσπονδία της εκ μέρους της κυβέρνησης και κυρίως για το ότι αυτά που ανακοίνωσε ο Σταϊκούρας είναι τα μισά από αυτά που οφείλει να επιστρέψει η κυβέρνηση για να μην παρανομεί. Την κρίσιμη ώρα της μάχης είναι περίεργο να διαχέεται ότι η ΠΟΕΣ δεν ενεργεί με υψηλό αίσθημα ευθύνης έναντι των μελών της και ότι δεν δικαιούται να απευθύνεται στον πρωθυπουργό της χώρας, με εντολή του οποίου γίνονται σχεδόν τα πάντα πλέον στη χώρα μας. Τι το παράξενο όταν τον προειδοποιεί ότι από τις 6/9 είχε μιλήσει για αποκατάσταση τον άλλο μήνα; Ποιος δεν βλέπει τη σκοπιμότητα της ανοιχτής επιστολής της Ομοσπονδίας, να ασκηθεί μέσω της δημοσιότητας πίεση προφανώς για να του υπενθυμίσει ότι οι στρατιωτικοί έχουν αξιώσεις από τον πρωθυπουργό της χώρας, όταν απευθύνεται σε αυτούς. Εμείς στην ανοιχτή επιστολή αυτήν την σκοπιμότητα βλέπουμε και όχι κινήσεις άλλου τύπου μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και εν κρυπτώ... Καμιά βιασύνη επομένως. Άλλοι βιάζονται να προλάβουν τις προθεσμίες για να μην εκτεθεί ο πρωθυπουργός και στο βαθμό που πιέζουν οι συνδικαλιστές για να υπάρξει αυτό το αποτέλεσμα, λογικά πρέπει να αισθάνονται δικαιωμένοι.

Το θέμα όμως είναι αλλού. Οι υπουργοί που ανακοίνωσαν στα ΣΑ ό,τι τους ανακοίνωσαν, δεν κάλεσαν κανέναν άλλον. Να έψαχναν χειροκροτητές; Χωρίς να αφήνουμε μομφή στους εκπροσώπους των Ομοσπονδιών των Σ.Α. διότι γνωρίζουμε ότι ήταν σταθερό αίτημά τους από το καλοκαίρι, εμείς πιστεύουμε ότι μόνο με τον διαρκή  αγώνα, τον κοινό αγώνα θα μπορέσουν να αναγκάσουν  την κυβέρνηση να συμμορφωθεί 100% στην απόφαση του ΣτΕ. Καλώντας την να πεί ΟΧΙ στους τροϊκανούς και ΝΑΙ στα αιτήματα των ενστόλων.

Πάμε τώρα στο δεύτερο συμβάν που μας έκανε εντύπωση.

Μια ένωση της Ομοσπονδίας των αστυνομικών, της ΠΟΑΣΥ, ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να προσφύγει στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εφόσον η κυβέρνηση δεν συμμορφωθεί πλήρως στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας όσον αφορά την μισθολογική αποκατάσταση των ενστόλων κλπ. Γνωστό σάιτ, το κανε αμέσως βούκινο, ανακαλύπτοντας διαφοροποιήσεις από την Ομοσπονδία της και ψάχνοντας να βρει νέους … διασπαστές του κινήματος. Για τους γνωρίζοντες, δεν προξενεί καμία εντύπωση η προσέγγιση αυτή. Αντί να αναζητηθούν τα αίτια της πρωτοβουλίας και να αναδειχθούν οι καταφανείς παρανομίες της κυβέρνησης (μέχρι και οι δικαστές την κατηγορούν για αυταρχισμό και εκτροπές), συνεχίζεται η ίδια τακτική της πρόκλησης, της σύγχυσης και της δημιουργίας εντυπώσεων γύρω από την ΠΟΑΣΥ! Να γράφονται αρνητικά σχόλια για την ΠΟΑΣΥ και δεν πα να χαλάει ο κόσμος… Είναι άξιο απορίας το γεγονός ότι το 99,9% των σχολίων που συνοδεύουν συνολικά τις αναρτήσεις του συγκεκριμένου σάιτ, αφορούν αποκλειστικά και μόνο θέματα του αστυνομικού συνδικαλισμού! Και το κυριότερο, η πλειοψηφία και πάλι των σχολίων που αναρτώνται, διακρίνονται από εμπάθεια και προσωπικό μένος κατά του προεδρείου της ΠΟΑΣΥ και συνήθως ονομαστικά κατά του προέδρου της Χρήστου Φωτόπουλου.

Για του λόγου το αληθές, να σημειωθεί ότι ακόμα και σ’ αυτήν την σημερινή ανάρτησή του με αφορμή την ανακοίνωση της Ένωσης, συμπεραίνει ότι αυτή «αφήνει αιχμές για τους χειρισμούς του θέματος από την ΠΟΑΣΥ». Μα πώς είναι δυνατόν να υποπίπτει σε τέτοιο λάθος και να περιορίζει τις αιχμές, που εύκολα ανακαλύπτει και πάλι μόνο προς την πλευρά της ΠΟΑΣΥ; Αν υπάρχουν αιχμές, λογικά πρέπει να αφορούν και  τις άλλες 5 Ομοσπονδίες, αφού η ανακοίνωση για την συνάντηση με τον Σταϊκούρα ήταν κοινή.

Το θέμα δεν είναι όμως τι κάνει το συγκεκριμένο σάιτ. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι τι κάνουν τα επίσημα συνδικαλιστικά όργανα των ενστόλων. Τα οποία λαμβάνουν υπεύθυνες αποφάσεις και αυτές είναι στην κρίση των μελών τους, εκείνων πάνω από όλα που δεν περιορίζονται στο συνδικαλισμό του πληκτρολογίου και συμμετέχουν ενεργά και δια ζώσης στις συνδικαλιστικές τους διαδικασίες. Αυτοί γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι το «ανακύψαν» δήθεν θέμα της προσφυγής στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει τεθεί στα όργανά τους από καιρό και ότι αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα θα τεθεί επί τάπητος στην ώρα του, όπως τέθηκε και η προσφυγή στο ΣΤΕ και στη συνέχεια η καταγγελία στην Επιτροπή Συμμόρφωσης.

Όσοι παρ’ ελπίδα ανησυχούν για την τακτική των συνδικαλιστών μάλλον πρέπει να είναι πιο προσεχτικοί στις αναλύσεις τους. Ή τουλάχιστον για το συγκεκριμένο θέμα θα πρεπε να γνωρίζουν ότι  η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας όταν έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές του Ν. 4093/2012  (άρθρο 25 παρ. 1 εδ. δ΄ του Συντάγματος αρχή της αναλογικότητας) έλαβε υπόψη της και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Τι κάνει νιαου νιαου στα κεραμίδια, δηλαδή.