Ένστολοι ή όργανα, κατά την μπαλτάκειο λογική;

Φοβερό και άκρως ενδιαφέρον για να το προσπεράσει κανείς ασχολίαστα. Την ώρα που από ορισμένους φορείς αλλά και προσωπικότητες απαιτείται επιτακτικά να απαγορευτεί η χρησιμοποίηση του όρου ένστολος για τους … ένστολους υπαλλήλους των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων (υπάρχει ξέρετε και το πολιτικό προσωπικό), έρχεται μια Κυριακάτικη εφημερίδα να τους προσγειώσει ανώμαλα. Η Ελευθεροτυπία με πρωτοσέλιδο τίτλο της κραυγάζει για την ΕΝΣΤΟΛΗ ΜΑΦΙΑ!

Δεν θα σταθούμε στην ουσία του ρεπορτάζ που επιχειρεί να «δικαιολογήσει» τον τίτλο αλλά στη μαρτυρία που δημοσιεύει  με αφορμή τον τραγικό θάνατο του πυροσβέστη Ματθαίου Μάντζιου και για τον οποίο αναφερθήκαμε σε ανύποπτο χρόνο με άλλες αναρτήσεις μας. Επειδή τα αίτια του θανάτου δεν έχουν διαλευκανθεί και από την οικογένειά του ζητούνται πειστικές απαντήσεις, η αδερφή του θύματος, δηλώνει απερίφραστα: «Η μητέρα μου στην κηδεία ούτε τη σημαία ήθελε, ούτε το καπέλο, ούτε τη στολή με την οποία ο Μάνθος έφυγε. Ήθελε να του βάλει τα ρούχα του γιατί για τη μάνα το παιδί δεν είναι η ιδιότητα που έχει. Δεν υπάρχουν τιμές για τους ήρωες, η μεγαλύτερη τιμή είναι να μένεις όρθιος», έλεγαν μέσα στον πόνο τους μάνα και κόρη.

Οσο κι αν απομονώσουμε αυτήν την ειλικρινέστατη εξομολόγηση και προσπαθήσουμε να κρίνουμε στεγνά επαγγελματικά τα λόγια τους, τι ξέρουμε όλοι μας: η ζωή πάνω από όλα και όχι οι τίτλοι, οι παράτες και οι φανφάρες. Φανταστείτε όμως την αντίδραση της χαροκαμένης μάνας, αν φτάσει στ αυτιά της η συζήτηση που έχει φουντώσει αυτόν τον καιρό αν πρέπει ή δεν πρέπει  να αποκαλούσαν ένστολο ή όχι ένστολο το παιδί της!

Σεβόμαστε κάθε άποψη και δεν επιθυμούμε να επιβάλλουμε ούτε την δική μας σε κανέναν. Για όσους δεν γνωρίζουν, σημειώνουμε απλώς ότι η ενόχληση αποτυπώθηκε για πρώτη φορά πριν μερικά χρόνια από ακραία στοιχεία του δεξιού χώρου κι αυτό έχει τη σημασία του. Η ενόχληση δεν αφορούσε μάλλον τον χαρακτηρισμό αυτόν καθ’ αυτόν, αλλά το ότι προσδιόριζε μονοσήμαντα, ξεκάθαρα και χωρίς καμία αμφιβολία το ισχυρό κίνημα διαμαρτυρίας των αστυνομικών, των λιμενικών και των πυροσβεστών. Ήταν οι ένστολοι που έβγαιναν με στολή στο δρόμο διαδηλώνοντας. Δεν ήταν ούτε οι καθαρίστριες ακόμα τότε, ούτε οι σχολικοί φύλακες, ούτε οι θυρωροί ή άλλες κατηγορίες εργαζομένων που το επάγγελμά τους τους αναγκάζει να ξεχωρίζουν με την ένδυσή τους. Οσοι ενοχλήθηκαν τότε και θέλησαν να τους ταυτίσουν με άλλες επαγγελματικές ομάδες δεν το έκαναν για να δώσουν κύρος στο λειτούργημα ούτε των Σωμάτων Ασφαλείας ούτε των Ενόπλων Δυνάμεων. Το έκαναν για να παίξουν το δικό τους παιχνίδι εις βάρος της ενότητας και κυρίως εις βάρος του περιεχομένου του αγώνα που έδιναν. Το έκαναν  προσβάλλοντας τη στολή και αποσιωπώντας το ότι η στολή φέρει το εθνόσημο και την ελληνική σημαία και δεν έχει καμία σχέση με κανέναν άλλο εργαζόμενο. Και δεν είναι τυχαίο φυσικά ότι αυτή η ενόχληση αναζωπυρώθηκε όταν στο χορό των κινητοποιήσεων μπήκαν και οι στρατιωτικοί και μάλιστα με τη στολή τους κι αυτοί! Και την ίδια ώρα το υπουργείο Δημόσιας Τάξης να βγάζει διαταγές για να μην πηγαίνουν με στολή στις διαδηλώσεις οι αστυνομικοί του!

Σήμερα, αυτή η συζήτηση είναι και ύποπτη και επικίνδυνη. Λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και διχαστικά διότι υπάρχει και η άλλη πλευρά.

Κάποιοι πρότειναν π.χ. να μην αποκαλούνται ένστολοι αλλά στελέχη. Όμως και ο όρος αυτός δεν είναι αρνητικά φορτισμένος αφού παραπέμπει και στα …κομματικά στελέχη που τόσο αγαπούν ιδίως οι εκ δεξιών εισηγητές της νέας ονοματοδότησης του ένστολου ανθρώπινου δυναμικού των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας; Και δεν θα έχουν πρόβλημα άραγε οι αξιωματικοί που θεωρούνται …στελέχη έναντι των υπολοίπων μη βαθμοφόρων και υπηρετούντων σε κατώτερες θέσεις της ιεραρχίας;  Θα λέμε τώρα τα ανώτερα και τα κατώτερα στελέχη ή μήπως όργανα; Ο Μπαλτάκος, όργανα τους ήθελε και το έδειξε με την τροπολογία που πήγε να περάσει μέσα στην τούρλα του Σαββάτου με το αντιρατσιστικό για όσους θέλουν να ξέρουν…

Η ευκολία όμως με την οποία αναζωπυρώθηκε η συζήτηση αυτή, που είναι φυσικά του ιδίου επιπέδου με εκείνη που γίνεται κατά καιρούς για τους αλλοδαπούς, αν πρέπει δηλαδή να τους λέμε μετανάστες ή λαθρομετανάστες, πρέπει να μας προβληματίσει. Πώς γίνεται ενώ έχει καθιερωθεί εδώ και χρόνια., τώρα ξαφνικά να κάνει ακόμα και τον πρωθυπουργό να προσέχει να μην ξεφύγει από τα χείλη του αυτή η καταραμένη λέξη (την ανέφερε μάλλον για τελευταία φορά όταν αναφερόταν στην αποκατάσταση των μισθολογίων των ενστόλων στη Θεσσαλονίκη); Γιατί ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να απαρνηθεί τον χαρακτηρισμό, προσχωρώντας τόσο αβασάνιστα στο στρατόπεδο των …«μη ενστόλων» ενστόλων;  Μήπως επειδή θεωρεί λανθασμένη τη συζήτηση και σπεύδει να την σταματήσει πριν γίνουν όλοι τους μαλλιά κουβάρια; Ή μήπως επειδή διείδε παγίδα και την προσπέρασε, επιμένοντας στα ουσιαστικά προβλήματα που τους απασχολούν, όπως κι αν θέλει τελικά να του λέει ο καθένας;

Για μας σημασία έχει η ουσία. Το enatokalopaidi σέβεται το λειτούργημά τους και στο διάστημα που μοιράζεται μαζί σας τις σκέψεις αυτές δεν επιδιώκει να ρίχνει λάδι στη φωτιά.

Να μη λησμονούμε όμως ένα πράγμα. Η στολή, τιμημένη και αιματοβαμμένη δυστυχώς για πάρα πολλούς, είναι ένα ακόμα ΟΠΛΟ τους που όταν συνοδεύεται με την απαραίτητη εξάρτηση για τη μεταφορά και των πραγματικών όπλων, είναι πολύ βαρύ για να τη θυσιάζει ή να τη χαρίζει σε άλλους τόσο εύκολα ο οποιοσδήποτε. Οι ένστολοι των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας υπηρετούν εν όπλοις και θυσιάζονται εν όπλοις. Όπως ακριβώς ο άτυχος Ματθαίος φορώντας την τιμημένη στολή του όταν θυσιάστηκε για να σώσει συνανθρώπους που είχαν εγκλωβιστεί μέσα στο φλεγόμενο διαμέρισμά τους.

Σεβασμός λοιπόν στα ΟΠΛΑ και για όσους έχουν την τύχη να τα φέρουν εντός και εκτός υπηρεσίας, με στολή και χωρίς στολή κι ο νοών νοείτω.