Ουδέν κακόν αμιγές καλού

Το ιστολόγιό μας, παρά το νεαρόν της ηλικίας του, καθώς δεν έχει κλείσει ούτε δυο μήνες ιντερνετικής ζωής (γεννητούρια είχαμε στις 17 Σεπτεμβρίου), αισθάνεται την υποχρέωση να τοποθετηθεί δημοσίως για όσα διαδραματίστηκαν στην ιστορική πρώτη κοινή συνέντευξη τύπου των φορέων των εργαζομένων στις Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας, στις 30 Οκτωβρίου 2014. Να υπενθυμίσουμε καταρχάς το ιστορικό της δικής μας παρουσίας στο χώρο. Σημειώναμε από τα πρώτα βήματά μας με πολύ φόβο και πάθος:

«Μια μεγάλη πρόκληση αντιμετωπίζουν τούτες τις μέρες δεκάδες χιλιάδες ένστολοι υπάλληλοι των Σωμάτων Ασφαλείας, όλοι οι συνάδελφοί τους στις Ένοπλες Δυνάμεις, οι απόστρατοι όλων των κατηγοριών και φυσικά οι οικογένειές τους.

Αυτή η τεράστια οικογένεια των ενστόλων, 250.000 και πλέον άνθρωποι, καλούνται σήμερα να διεκδικήσουν με συντονισμένους αγώνες ό,τι τους έχουν στερήσει τα Μνημόνια και η Τρόικα.

Τους είπαν ότι έχουμε «πόλεμο», αλλά δεν τους είπαν ποιοι ήταν οι «εισβολείς». Με την πάροδο του χρόνου, οι μάσκες έπεσαν. Οι «εισβολείς» αποκαλύφθηκαν. Τα success stories δεν είναι πια ικανά να κρύψουν το εύρος της ανθρωπιστικής καταστροφής.

Οι ένστολοι, που προσέφυγαν ήδη στο Συμβούλιο της Επικρατείας, διεκδικώντας επιστροφή των «κλεμμένων», δικαιώθηκαν.

Σ’ αυτό το ιστορικό μομέντουμ, με πρωτοβουλία πολλών συνδικαλιστών, αρχές Σεπτεμβρίου, ξεκίνησε μια προσπάθεια δημιουργίας ενός Συντονιστικού Οργάνου ικανού να υποβοηθήσει το έργο όλων των συνδικαλιστικών τους φορέων. Χωρίς διαχωριστικές γραμμές και αποκλεισμούς να απαιτήσουν από την πολιτεία άμεση αποκατάσταση του αξιόμαχου των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων, ανθρώπινες συνθήκες ζωής και σεβασμό στην αξιοπρέπειά τους.

Είναι σαφές ότι οι παράλογες πολιτικές που εφαρμόστηκαν χωρίς αιδώ στους τομείς της εσωτερικής ασφάλειας  και της εθνικής άμυνας της χώρας, έχουν προκαλέσει εκρηκτικές καταστάσεις.

Η ενεργοποίηση αυτού του ιστολογίου, παρέχει τη δυνατότητα στους ίδιους, αλλά και στους συμπολίτες μας, να καταθέσουν τον προβληματισμό τους, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στην επίτευξη των ευγενών επιδιώξεων που προαναφέραμε.

Είμαι βέβαιος ότι με πνεύμα ενότητας και συνεργασίας όλοι μαζί μπορούν να πετύχουν καλύτερα αποτελέσματα. Για τους ίδιους και την πατρίδα μας.

Ε-να το καλό παιδί»

Έκτοτε μεσολάβησαν αρκετά γεγονότα αλλά χωρίς το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση εξακολουθούσε να μην ανοίγει τα χαρτιά της. Αντιθέτως, με μισόλογα και διαρροές επιχειρούσε να επηρεάσει την κοινή γνώμη εις βάρος των ενστόλων. Τι πιο φυσιολογικό επομένως για τους συνδικαλιστές να απαντήσουν με συνέντευξη τύπου στην πρόκληση αυτή, βάζοντας στο τραπέζι και τις ευθύνες των κυβερνητικών ΜΜΕ.

Για πρώτη φορά αποτολμήθηκε  το εγχείρημα της κοινής καθόδου των συνδικαλιστών ενώπιον των «τεράτων» της δημοσιογραφίας. Ενώπιος ενωπίω… Κι ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, κάποιος απρόσκλητος συνταξιούχος του στρατού που εκ των υστέρων μαθεύτηκε ότι ήταν κάποτε υποψήφιος ευρωβουλευτής κάποιου «συνδέσμου εθνικής ενότητας», φέρεται να εκστόμισε μια απαξιωτική για τον πρωθυπουργό φράση κι αυτό την ώρα που ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων Χρήστος Φωτόπουλος εξηγούσε μετά από ερώτηση δημοσιογράφου ότι πρέπει να τηρούνται τα υπεσχημένα του πρωθυπουργού και των υπουργών του για να μην εκτίθενται και οι ίδιοι  ως θεσμός. Εκεί αισθάνθηκαν την υποχρέωση να διαχωρίσουν τη θέση τους οι Ομοσπονδίες των αξιωματικών των Σωμάτων Ασφαλείας ως προς την στάση του συνταξιούχου, που είχε παρεισφρήσει στην αίθουσα.

Ειπώθηκαν ήδη πολλά αν τινάχθηκε ή όχι  η συνέντευξη στον αέρα και γιατί τόση φασαρία.  Η δική μας αίσθηση είναι ότι η συνέντευξη πέτυχε το σκοπό για τον οποίο δόθηκε. Τα ΜΜΕ ήταν ιδιαίτερα προσεχτικά στις αναφορές τους αυτή τη φορά. Η κυβέρνηση δεν έχει συμμορφωθεί στις αποφάσεις του ΣτΕ, κακώς γίνεται λόγος για αυξήσεις, ανακοινώθηκε συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών τις επόμενες ημέρες κι αν «δεν», υπάρχουν μέρες ορόσημα για διαμαρτυρίες όπως η 21 Νοεμβρίου Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων, η 27 Νοεμβρίου, πανελλαδική απεργία της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ. Ούτως ή άλλως αυτά που λέγεται ότι θα επιστρέψει τώρα η κυβέρνηση είναι ψίχουλα μπροστά στις συνολικές περικοπές ενώ οι συνδικαλιστές δεν λησμονούν το μείζον ζήτημα των λειτουργικών δαπανών για να διατηρηθεί το αξιόμαχο των Σωμάτων και των Όπλων. Η κυβέρνηση μπορεί να ελπίζει στο φιλότιμο αλλά οι ένστολοι μετρούν νεκρούς και τραυματίες.

Όμως υπάρχει και η γνωστή ρήση των στωικών φιλοσόφων «ουδέν κακό αμιγές καλού». Τη θυμήθηκαν όσοι είδαν με νηφαλιότητα και θετική διάθεση τα όσα τους προβλημάτισαν με αφορμή την όποια «ατάκα» ακούστηκε ή δεν ακούστηκε. Και σε τι έγκειται το καλό. Στο ότι εντοπίζονται τα οργανωτικά προβλήματα του εγχειρήματος της συνεργασίας και κυρίως οι υπαρκτοί κίνδυνοι της τεχνητής πρόκλησης έντασης και επεισοδίων με πραγματικό στόχο την μελλοντική υπονόμευση της συνεργασίας Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας. Κάποτε οι κυβερνώντες τρόμαζαν με τα συνθήματα των αστυνομικών Λαός κι Αστυνομία η δύναμη είναι μία. Σήμερα τους τρομάζει το εκκολαπτόμενο μέτωπο με τους στρατιωτικούς και είναι πολύ πιθανόν κάποιοι να απεργάζονται άσχημες καταστάσεις. Μακάρι να διαψευστούμε, αλλά έχουν δει πολλά τα μάτια μας. Και επειδή ο λαός μας λέει κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε, βρίσκουμε αρκετά ενδιαφέρον το άρθρο του συνταξιούχου ανώτατου αξιωματικού της Ελληνικής Αστυνομίας Νικολάου Αθ. Μπλάνη για το συνδικαλισμό των αποστράτων, το οποίο παραθέτουμε για εμπλουτισμό του προβληματισμού μας. Οχι για να πυροδοτήσουμε εντάσεις αλλά για να γνωρίζουμε τις δυσκολίες και τα υπαρκτά προβλήματα μιας πρωτόγνωρης εν εξελίξει δημοκρατικής διαδικασίας. Είτε θέλουν να λέγονται ένστολοι, είτε εργαζόμενοι, είτε στελέχη, είτε υπάλληλοι, είτε ο καθ΄ ένας ξεχωριστά με τον ακριβή επαγγελματικό του τίτλο, δεν παύουν να είναι πολίτες με δημοκρατικά δικαιώματα και υποχρεώσεις. Κανείς δεν είναι τέλειος. Δίνουμε μάχη για το τέλειο όσο κι αν αυτό μοιάζει ουτοπικό και ακατόρθωτο. Αλλά είμαστε βέβαιοι ότι αυτοί που μάχονται για την ασφάλεια του ελληνικού λαού, μπορούν να τακτοποιήσουν και τα του συνδικαλιστικού τους οίκου με πλήρη συνείδηση των ευθυνών που έχουν αναλάβει έναντι όλων των υπολοίπων.

Ο «ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ» ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ: ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ

Του Νικόλαου Αθ. Μπλάνη

Η οικονομική κρίση ανέδειξε και την κρίση θεσμών και αξιών. Ανέδειξε και την κρίση στο «συνδικαλισμό» των αποστράτων, αλλά και την ανάγκη (πραγματικότητα πλέον) λειτουργίας του στρατιωτικού  συνδικαλισμού.. Ως γνωστόν αποτελεί ενάσκηση συνταγματικού δικαιώματος, κατά το άρθρο 12 του Συντάγματος, τόσο η σύσταση ένωσης, όσο και η συμμετοχή  σ΄αυτή;  Επίσης το άρθρο 23  διασφαλίζει τη συνδικαλιστική ελευθερία. Το δικαίωμα αυτό ερείδεται επίσης και σε διεθνείς κανόνες (με αυξημένη τυπική ισχύ κατά το άρθρο  28 παρ.2 του Συντάγματος), όπως είναι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α. άρθρο 11 ν.δ. 53/1974). Η  θέσπιση προϋποθέσεων για την άσκηση του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι και τη συμμετοχή ή αποχώρηση των ενδιαφερομένων προσώπων από σωματείο, τόσο από το νόμο,  όσο και από τα καταστατικά, δεν μπορεί να ανατρέπουν ή  παρεμποδίζουν  ουσιωδώς  την  άσκηση  αυτού  (Σ.τ.Ε. 1927/1978 και Α.Π. 66/1982).
Στο πλαίσιο αυτό και οι απόστρατοι  στρατιωτικοί των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας έχουν συστήσει διάφορα σωματεία, με τους διακριτικούς τίτλους και τη μορφή ιδίως Συνδέσμων ή Ενώσεων Αποστράτων. Εξαίρεση αποτελούν οι Ενώσεις Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας (οι αποκαλούμενες «θεσμικές»), οι οποίες λειτουργούν σύμφωνα με τις διατάξεις του (χουντικού) Νομοθετικού Διατάγματος 1171/1972, ως Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.), εποπτεύονται (sic) από το Υπουργείο Εθνικής ΄Αμυνας μέσω των οικείων Γενικών Επιτελείων και έχουν ως κύριο έργο (αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα της Ε.Α.Α.Σ.): α) την οργάνωση εκδηλώσεων εθνικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος, β) την έκδοση δελτίων ταυτοτήτων αποστράτων και γ) τη διαδικασία επιλογής μελών της για τον παραθερισμό σε στρατιωτικά θέρετρα. Λειτουργούν δηλαδή οι εν λόγω Ενώσεις  ως «δημόσιοι φορείς»  (άρα προκαλούν και δημόσιες δαπάνες;) και,  ουσιαστικά, ως γραφεία «δημοσίων σχέσεων» των οικείων Επιτελείων. Στην Ε.Α.Α.Σ. μέλη είναι υποχρεωτικά (από το βαθμό του Ανθυπασπιστή μέχρι του Στρατηγού) όλοι οι απόστρατοι  του Στρατού Ξηράς και προαιρετικά (ορθώς έγινε πρόσφατα, αφού πριν ήτανε υποχρεωτικό και γι΄αυτούς) οι αντίστοιχοι προερχόμενοι από την Αστυνομία (Χωροφυλακή). Τα μέλη πληρώνουν υποχρεωτικές εισφορές που είναι το 1% του μερίσματος του Μ.Τ.Σ.  Εδώ τίθενται  κρίσιμης σημασίας ζητήματα:
α) Είναι δυνατόν να λειτουργούν οι Ενώσεις ως Ν.Π.Π.Δ.;
β) Είναι δυνατόν να τίθενται περιορισμοί (αποκλεισμοί)  στην εκλογή των οργάνων (μόνο Αντιστράτηγοι-Υποστράτηγοι για τις θέσεις Προέδρου-Αντιπροέδρου);
γ) Είναι επιτρεπτή η υποχρεωτική και χωρίς τη συναίνεση-θέληση εγγραφή ως μελών των αποστράτων και συνακόλουθα η υποχρεωτική καταβολή εισφοράς;
Θεωρούμε ότι στα ζητήματα αυτά  προσήκει αρνητική απάντηση, αφού θίγουν το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι και την ελεύθερη συμμετοχή ή αποχώρηση των ενδιαφερομένων  και δεν συνάδουν με τις θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος, όπως στην αρχή αναφέρθηκε.  Πρόσφατα συζητήθηκε το ενδεχόμενο να καταργηθούν οι Ενώσεις ως Ν.Π.Δ.Δ. και να λειτουργούν ως κοινά σωματεία. ΄Όμως, για άγνωστους ( ή μάλλον ευνόητους) λόγους,   αυτό (κακώς κατά την άποψή μας) δεν προχώρησε.
Πέραν αυτών έχουν συσταθεί και λειτουργούν,  ως κοινά σωματεία, σωρεία άλλων Ενώσεων Αποστράτων των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες απολαμβάνουν την αυτοτέλεια και την ανεξαρτησία τους, όπως η Ανεξάρτητη ΄Ενωση Αποστράτων Ενόπλων Δυνάμεων (AN.E.A.E.Δ.), η Πανελλήνια Ομοσπονδία Στρατιωτικών (Π.Ο.Σ.), η Ανεξάρτητη Κίνηση Στρατιωτικών  (Α.Κί.Σ)  και άλλες.  Η ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ. είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Στρατιωτικών Οργανώσεων (European Organization of Military Associations -EYROMIL). Στον ίδιο Οργανισμό έκανε αίτηση να συμμετάσχει και  η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων (σ.σ. εν ενεργεία) Στρατιωτικών (Π.Ο.Ε.Σ.). Μήπως κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να λειτουργούν πλέον και οι  «θεσμικές» Ενώσεις,  ώστε ακηδεμόνευτες και «απεξαρτημένες»  ( η στάση τους στο θέμα της «κακοδιαχείρισης» του  Μ.Τ.Σ αποτελεί πλήρη απόδειξη εξάρτησης)  από  τη «Διοίκηση» να λειτουργούν ως «θεσμικά αντίβαρα» (και να μην ασχολούνται μόνο με την έκδοση των  ταυτοτήτων των αποστράτων);
Οι Σύνδεσμοι ή Ενώσεις των Αποστράτων των Σωμάτων Ασφαλείας λειτουργούν όλες ως κοινά σωματεία.     Η Πανελλήνια ΄Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών Αστυνομίας Πόλεων (Π.Ε.Α.Α.Α.Π.) και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αποστράτων Αξιωματικών Σωμάτων Ασφαλείας (Π.Ο.Α.Α.Σ.Α.) είναι  δύο από αυτές σε δευτεροβάθμιο επίπεδο. Σύμφωνα με τις διατάξεις του Καταστατικού της Π.Ο.Α.Α.Σ.Α.     (άρθρα 6 και 10)  ο Πρόεδρος εκλέγεται από το Πανελλήνιο Συνέδριο με σχετική πλειοψηφία των παρόντων μελών (άρθρο 10 παρ.2), στο οποίο  οι Σύνδεσμοι και οι Ενώσεις  εκπροσωπούνται  δι΄ αντιπροσώπων, τους οποίους ορίζει το διοικητικό τους συμβούλιο με απόφασή του και εφοδιάζονται με σχετική εξουσιοδότηση  υπογεγραμμένη από τον Πρόεδρο και τον Γενικό Γραμματέα (άρθρο 6 περ. α΄). Οι αντιπρόσωποι δηλαδή δεν εκλέγονται.  Διορίζονται και έρχονται στο Συνέδριο να «αναδείξουν» τον Πρόεδρο.  Ο υποψήφιος Πρόεδρος σε ποιόν απευθύνεται να εκθέσει τις θέσεις του και να ζητήσει την ψήφο του; Ποιό είναι το εκλογικό σώμα;   Στην πράξη ο Πρόεδρος  «διορίζεται» και είναι ήδη γνωστός πριν γίνουν οι εκλογές!!! Οι εν λόγω διατάξεις,  πρέπει να τροποποιηθούν, ώστε να υπάρχει εκλογή  (και όχι διορισμός) των αντιπροσώπων ή ακόμη και εκλογή του Προέδρου  με άμεση ψηφοφορία.  Ακόμη γιατί να έχουν δικαίωμα για το αξίωμα του Προέδρου μόνο ανώτατοι αξιωματικοί;  Αυτό δεν συμβαίνει,  ούτε στον συνδικαλισμό των εν ενεργεία αστυνομικών   (νόμος 2265/1994), όπου υπάρχει  η ιεραρχία των βαθμών και η ιεραρχία των καθηκόντων (άρθρο 3 παρ. 1 του π.δ.24/1997).
Εξάλλου οι διατάξεις του καταστατικού  των Συνδέσμων (αλλά και της Ομοσπονδίας)  προβλέπουν  τη δυνατότητα  προτίμησης  11 υποψηφίων (σταυρών) για την εκλογή του 11μελούς  Δ.Σ., πράγμα το οποίο ευνοεί τους μηχανισμούς και δεν επιτρέπει την ύπαρξη  μειοψηφίας και αντιπολίτευσης (ως θεσμικά αντίβαρα) και την είσοδο «νέου αίματος».  Απαιτείται λοιπόν  τροποποίηση, ώστε οι σταυροί προτίμησης να μην υπερβαίνουν το 1/3 των μελών του διοικητικού συμβουλίου (ή της ελεγκτικής επιτροπής ή των αντιπροσώπων, όπως ισχύει στο νόμο για τον αστυνομικό συνδικαλισμό παρ. 9 του άρθρου 30Α) και να ευνοούνται οι  συνεργασίες και   η   « πολυσυλλεκτικότητα» απόψεων και θέσεων.
Επίσης απαιτείται να μπει όριο στη θητεία   του Προέδρου και του Γενικού Γραμματέα  (δύο θητείες είναι αρκετές) και ασυμβίβαστο στις θέσεις αυτές των Συνδέσμων-Ενώσεων και της Ομοσπονδίας (να μην μπορεί δηλαδή να συντρέχουν στο ίδιο πρόσωπο οι ιδιότητες  αυτές).
Στο Πανελλήνιο Συνέδριο μετέχει εκτός των αντιπροσώπων και το διοικητικό συμβούλιο της Π.Ο.Α.Α.Σ.Α.  Αυτό δεν είναι αντιπροσωπευτικό  και δεν συνάδει  με την αρχή της ισότητας. Γιατί μόνο αυτό και όχι όλα τα Δ.Σ. των Πρωτοβαθμίων Ενώσεων-Συνδέσμων   Μελών της Ομοσπονδίας;
Τέλος   ο  αριθμός των αντιπροσώπων που απαρτίζουν το Πανελλήνιο Συνέδριο προτείνεται  να καθορίζεται με βάση των αριθμό   αυτών που ψηφίζουν και όχι των εγγεγραμμένων μελών. Για παράδειγμα μπορεί να ορισθεί ότι για κάθε  τριάντα (30)  ή πενήντα (50) ψηφίσαντες εκλέγεται ένας (1)  αντιπρόσωπος.
Αυτές, οι «σοβιετικού» τύπου διατάξεις των καταστατικών, δεν ευνοούν την αντιπροσωπευτικότητα, επιτρέπουν  τη διαιώνιση της καθεστώσας κατάστασης και απαγορεύουν την ανανέωση και την είσοδο νέων μελών στις διοικήσεις των σωματείων.
Οι εν λόγω προβληματισμοί και προτάσεις, θεωρούμε ότι, μπορούν να δώσουν έναυσμα και ώθηση για τη βελτίωση, τον εκδημοκρατισμό και τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας τους.

Πηγή: bloko.gr

staratalogia.blogspot.com