Οι Λιμενικοί σταθερά στη ρότα του αγώνα

Με τη ρήση του Στρατηγού Μακρυγιάννη «Αυτόν τον λαό πάντοτε τον μαδάνε, πάντοτε του επιτίθενται, πάντοτε τον αδικούν, αλλά στο τέλος μένει μια μαγιά και αυτή η μαγιά έχει τη δύναμη να ζυμώσει όλο το φύραμα» έκλεισε την ομιλία του στο 7^ο συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών Λιμενικού Σώματος ο πρόεδρός της Δημήτρης Σαϊτάκης.

Ηταν η καλύτερη απάντηση σε όσους θεωρούν τελειωμένο το λαό μας και συνεχίζουν να ασελγούν εις βάρος του εδώ και πέντε χρόνια. Το είπε άλλωστε ο ίδιος ο πρόεδρος:

«Το 7ο πανελλαδικό μας συνέδριο πραγματοποιείται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο, κατά την οποία έχουν αποκαλυφθεί πολλά από τα αδιέξοδα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα τριάντα τελευταία χρόνια, από διαφορετικές κυβερνήσεις αλλά και τα πέντε τελευταία χρόνια, για την αντιμετώπιση της πολύπλευρης κρίσης. Το μέγεθος της αδικίας και το έλλειμμα κοινωνικής δικαιοσύνης που αισθάνεται η ελληνική κοινωνία οδηγούν αναπόφευκτα σε κοινωνικές αντιδράσεις και ανατροπές. Εμείς όπως και πολλοί άλλοι το είχαμε επισημάνει και δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε.

Εμείς οι εργαζόμενοι στα σώματα ασφαλείας, όπως το σύνολο των εργαζομένων της μισθωτής εργασίας, βιώνουμε με τον πλέον απόλυτο τρόπο τις επιπτώσεις των συνταγών και των πολιτικών των τροϊκανών δανειστών, που εφαρμόζονται για την εξυγίανση της οικονομίας τόσο στη προσωπική όσο και στην υπηρεσιακή μας καθημερινότητα. Δεν ξεχνάμε βέβαια, αντίθετα, απολύτως συναισθανόμαστε την αγωνία του άνεργου, του νέου, του επιστήμονα που αναγκάζεται να μεταναστεύσει προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.

Μπορεί να έχουμε κατοχυρωμένες μηνιαίες απολαβές, αλλά αυτό δεν συνιστά προνόμιο, ούτε μπορεί να χρησιμοποιείται ως εκβιασμός με το επιχείρημα ότι στη χώρα μας αυξάνεται η ανεργία και η περιθωριοποίηση πλατιών κοινωνικών στρωμάτων. Οι αποδοχές μας δεν αρκούν πλέον για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Δεν συμβάλλουν στην συγκρότηση μιας υγιούς προσωπικότητας και επειδή αναφερόμαστε στο λειτούργημα των αξιωματικών, των λιμενικών, δεν συμβάλλουν ούτε σε αυτήν την ομαλή λειτουργία των υπηρεσιών. Όσο κι αν επικαλούμαστε το φιλότιμο, όσο κι αν πασχίζουμε να προσφέρουμε τον καλύτερό μας εαυτό».

Χαρακτηριστική και η περιγραφή των προβλημάτων των λιμενικών:

«Ερχόμαστε αντιμέτωποι με Κεντρικά Λιμεναρχεία με οργανικές συνθέσεις μειωμένες έως και 50%, με Λιμεναρχεία και Λιμενικά Τμήματα που καλούνται να λειτουργήσουν με τον ελάχιστο αριθμό Αξιωματικών, με μειώσεις κατά βαθμό, που σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει το 60%, με Λιμενικά Τμήματα που ενώ προκρίθηκαν να αντικαταστήσουν τα Υπολιμεναρχεία ως ένα ευέλικτο σχήμα άσκησης των αρμοδιοτήτων του Σώματος, αντιμετωπίζονται ως Λιμενικοί Σταθμοί, με Κλιμάκια Ειδικών Αποστολών που αντιμετωπίζονται με οριζόντια λογική μη λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των Λιμενικών Αρχών υπαγωγής και την εξ’ αυτού του λόγου ένταση της εργασίας, με πλωτά περιπολικά μέσα με συνθέσεις κατώτερες των προσδοκιών αλλά κυρίως των αναγκών.

Η απεμπόληση 2500 περίπου θέσεων εργασίας, εν αντιθέσει με ότι προβλέπεται από το Ν.4150/2013, δεν αποτελεί ορθολογικότερη κατανομή, ούτε πρακτική ‘’συμμαζέματος’’, ούτε ενίσχυση της παρουσίας του Λ.Σ. σε κρίσιμα σημεία της Επικράτειας,. Αντίθετα, πρόκειται για μια βίαιη προσαρμογή προς τα κάτω, χωρίς στρατηγική και στόχο, λειτουργώντας ως ‘’φρένο’’ στην αποστολή και τις αρμοδιότητες του Σώματος και δυστυχώς θα έχει συνέπειες όχι μόνο στο «αξιόμαχο» των στελεχών αλλά κυρίως στις προσφερόμενες υπηρεσίες προς τον πολίτη.

 Η ανατροπή προς το δυσμενέστερο όσων ίσχυαν για το Ταμείο Αρωγής Λιμενικού Σώματος (ΤΑΛΣ), με τη θέση σε ισχύ του άρθρου 220, του ν. 4281/2014 «Μέτρα στήριξης και ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας, οργανωτικά θέματα του Υπουργείου Οικονομικών και άλλες διατάξεις», ενός ταμείου που είναι δημιούργημα δικό μας, δε προσομοιάζει με κανένα άλλο και δεν έχει επιβαρύνει ούτε με ένα ευρώ διαχρονικά το Κράτος ή τρίτους, είναι ο «κουμπαράς» των εργαζομένων, που τροφοδοτείται από τον κόπο και τον ιδρώτα τους με την προσδοκία στο τέλος του εργασιακού τους βίου να λάβουν το ποσό που τους αναλογεί. Συνεπώς , απορούμε πως αποκαλούν μεταρρύθμιση, μια τέτοια νομοθετική ρύθμιση». 

Για τα πεπραγμένα ανέφερε:

«Παράλληλα όμως, και επειδή δεν είμαστε μηδενιστές, αναγνωρίζουμε με παρρησία τα όσα θετικά έγιναν, όπως τον σημαντικό αριθμό προσλήψεων, τα νέα πλωτά και χερσαία μέσα που ενίσχυσαν τις επιχειρησιακές μονάδες, την πρωτοβουλία για τον εκσυγχρονισμό του ‘’απαρχαιωμένου’’ θεσμικού πλαισίου του ΛΣ (Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας Λιμενικών Αρχών, Π.Δ αδειών, Π.Δ οδοιπορικών εξόδων, Π.Δ για το πειθαρχικό δίκαιο κ.α), καθώς και η συνεχής προσπάθεια κατά το δυνατόν μεγαλύτερης απορρόφησης κονδυλίων του Ε.Σ.Π.Α προς όφελος του Σώματος. Σταθερή επιδίωξη μας είναι η συνεννόηση και η συνεργασία. Εξάλλου έχουμε αποδείξει ότι είμαστε οπαδοί του συνδικαλισμού που μάχεται, αλλά διαλέγεται και καταθέτει συγκεκριμένες προτάσεις προς επίλυση των προβλημάτων, και όχι αυτού που απλώς πυγμαχεί ‘’ξερά’’, χωρίς να προσφέρει πραγματικά».

Τέλος, για τα «εσωτερικά» τους είπε:

« Όλο αυτό το διάστημα προσπαθούμε να υπερασπιστούμε το θεσμικό μας ρόλο, τα συμφέροντα των συναδέλφων που μας εξέλεξαν και προσπαθούμε να υπηρετήσουμε αυτούς κατά τον καλύτερο τρόπο. Στον συνδικαλιστικό μας φορέα, δεν υπάρχουν περιθώρια για την εκ του ασφαλούς και από μακράν κριτική. Αντίθετα χρειάζεται συλλογική συμμετοχή, αυτοκριτική και διάθεση για ουσιαστική συμβολή στις εξελίξεις. 

Ως συνδικαλιστές, απαλλαγμένοι από την υπηρεσιακή ιδιότητα, μπορούμε να διατυπώνουμε φωναχτά και ηχηρά τις ανησυχίες μας. Με τη στάση μας έχουμε αποδείξει ότι ξεφύγαμε από την πεπατημένη της δημιουργίας επαγγελματιών συνδικαλιστών με ελάχιστη ή στρεβλή γνώση των προβλημάτων του Οργανισμού μας γιατί δεν είμαστε μακριά αλλά ‘’πολεμάμε από μέσα’’. Χωρίς να ωραιοποιούμε τα πράγματα, προσπαθούμε να έχουμε την αναγνώριση των συναδέλφων, ώστε να μπορούμε να διατρανώνουμε ότι υποστηρίζουμε τον κρίσιμο και ξεχωριστό ρόλο που πρέπει να παίζει ο συνδικαλισμός στο χώρο μας».