Υποκριτική η ανησυχία σας κύριε Κικίλια

 

Τα γνωστά συντηρητικά σύνδρομα της αστυνομίας υιοθέτησε και μετέφερε χθες στη Βουλή ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βασίλης Κικίλιας, με αφορμή τα έξι χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

«Θα ήθελα με όλο το σεβασμό να ζητήσω από όλους, πολιτικούς, πολιτικά κόμματα, φορείς και πολίτες να πέσουν οι τόνοι, να υπάρχει κοινωνική ειρήνη, να συμφωνήσουμε ότι μπορεί να διαφωνούμε και ότι οι ιδεολογίες μας μπορεί να είναι διαφορετικές, αλλά σε καμία των περιπτώσεων εις βάρος αυτής της πόλης, που πλήρωσε βαρύ τίμημα στα χρόνια που πέρασαν σε τέτοιες ιστορίες και σε βάρος αυτής της χώρας».

Αυτά είπε ο υπουργός χωρίς να διστάσει να μιλήσει ευθέως για δολοφονία του Γρηγορόπουλου και όχι για ατύχημα όπως ήθελαν να το παρουσιάσουν κάποιοι άλλοι τότε. Αλλά μήπως πριν φτάσει στο σημείο να ανησυχεί ο κ. Κικίλιας θα έπρεπε να μας εξηγήσει γιατί ακριβώς ανησυχεί; Μήπως επειδή οι προκάτοχοί του όχι απλώς δεν έκαναν το παραμικρό μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου για να επουλώσουν τις πληγές που είχαν ανοίξει τότε αλλά αντιθέτως με την ατελείωτη καταστολή των κοινωνικών αγώνων τα πέντε χρόνια των Μνημονίων τις άφησαν να εξελιχθούν σε γάγγραινα στο σώμα της αστυνομίας και της κοινωνίας;

Μίλησε βέβαια ο υπουργός για αστοχίες της αστυνομίας και για την ανάγκη να δείχνει το κοινωνικό της πρόσωπο, αλλά αυτά δεν αρκούν. Και δεν αρκούν όχι γιατί δεν είναι καλή η αυτοκριτική, αλλά επειδή πρέπει να είναι πειστική και να την συμμερίζονται πρωτίστως οι ίδιοι οι αστυνομικοί.

Είναι υποκριτική η έκκληση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης διότι ο ίδιος γνωρίζει ότι ένα αξιοπρόσεχτο κομμάτι της αστυνομίας φλέρταρε ανοικτά με τους ράμπο και τη Χρυσή Αυγή και είναι το ίδιο που δεν είδε τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου ως τέτοια, αλλά ως ατύχημα. Είναι επίσης το ίδιο που σήμερα δεν αντιλαμβάνεται όπως κι ο υπουργός φυσικά γιατί ο Ρωμανός δικαιούται εκπαιδευτικής άδειας και ρισκάρει τη ζωή του υπερασπιζόμενος ένα δικαίωμα που του παρέχει ο νόμος.

Οι υπουργικές ανησυχίες θα είχαν αμβλυνθεί φυσικά αν από το 2008 η ηγεσία της αστυνομίας είχε ακολουθήσει μια φιλελεύθερη πολιτική στις σχέσεις της αστυνομίας με την κοινωνία. Δεν το έπραξε επειδή ήταν και είναι εξαρτημένη από την εκάστοτε κυβέρνηση. 

Αδιάψευστος μάρτυρας η τακτική που ακολουθήθηκε έναντι όλων των διαδηλωτών ακόμα και των ίδιων των αστυνομικών τα χρόνια των Μνημονίων.

Στρατηγική επιλογή της ηγεσίας της αστυνομίας είναι η χρησιμοποίηση των αστυνομικών για την επιβολή με όποιο τίμημα των κυβερνητικών αποφάσεων.

Αυτήν την στρατηγική την αμφισβητεί ευθέως ένα μέρος της ίδιας της αστυνομίας, αυτό που εκφράζεται μέσω των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Είναι μια διαφορετική προσέγγιση της αστυνόμευσης και της ασφάλειας, αλλά το σύστημα τη φοβάται όπως ο διάβολος το λιβάνι. Χρήσιμα συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν από τη μελέτη των δυο τευχών της εφημερίδας της ΠΟΑΣΥ Νέα Αστυνομία, που αναφέρονται στα γεγονότα του Δεκέμβρη 2008, τα οποία συνιστούμε ανεπιφύλακτα στον κ. Κικίλια να μελετήσει πάραυτα αν πράγματι ενδιαφέρεται για μια αστυνομία στην υπηρεσία του πολίτη και όχι των κομματικών συμφερόντων που δυστυχώς υπηρετούν όλες ανεξαιρέτως οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις.

Τι ζητούσε η ΠΟΑΣΥ

Η ΠΟΑΣΥ μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου και τις εκτεταμένες αντιδράσεις με στόχο αστυνομικούς και αστυνομικές υπηρεσίες, έγραφε:

«Πρέπει, επιτέλους, να αντιληφθεί η Αστυνομική Ηγεσία ότι το συνδικαλιστικό μας κίνημα δεν είναι εκείνο που έπληξε με τη λειτουργία του το κύρος της Ελληνικής Αστυνομίας. Εμείς –και δεν είναι εγωιστικό- εργαστήκαμε συστηματικά και καταφέραμε να γεφυρώσουμε το χάσμα που άφησαν πίσω τους  ταραγμένες περίοδοι. Εμείς υποστηρίξαμε τις πολιτικές που συνέβαλαν στη δημιουργία μιας σύγχρονης αστυνομίας με σεβασμό στον άνθρωπο και στις καθημερινές του ανησυχίες. Εμείς ζητήσαμε να επανιδρυθεί η  Αστυνομία, ώστε να είναι ικανή να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες ανάγκες, αλλά εισπράξαμε την έντονη αμφισβήτηση των δημοκρατικών μας κατακτήσεων και τελευταία και την προσπάθεια απαξίωσης του ρόλου μας.

Σήμερα, λοιπόν, που έχει διαμορφωθεί ένα άκρως αρνητικό κλίμα εναντίον της κοινωνικής υπόστασής μας, τόσο ως εργαζομένων και ως πολιτών, όσο και των οικογενειών μας, προτού παγιωθεί αυτή η αρνητική εξέλιξη, η Ηγεσία οφείλει να συγκαλέσει ειδική σύσκεψη των αρμοδίων υπηρεσιακών παραγόντων με τη δική μας συμμετοχή, προκειμένου να εξεταστεί η λήψη άμεσων μέτρων, έτσι ώστε να αποσοβηθεί ο κίνδυνος της ανεπανόρθωτης διατάραξης των καλών σχέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας με τους πολίτες».

Υπάρχει όμως κι ένα ακόμα πιο προωθημένο έγγραφο προς τον ίδιο τον αρχηγό της αστυνομίας με συγκεκριμένες προτάσεις για να εκτονωθεί η κατάσταση και οι επιθέσεις που δέχονταν οι αστυνομικοί.

1) Ενός λεπτού σιγή και επιμνημόσυνη δέηση στο ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών  για το χαμό του νεαρού μαθητή. Μνημόσυνο στα  «σαράντα».
Έκδοση ημερήσιας διαταγής από τον Αρχηγό με την οποία θα εφιστάται η προσοχή στη χρήση των όπλων και θα επισημαίνεται ρητά ότι μια απερίσκεπτη ενέργεια, όπως αυτή του ειδικού φρουρού μπορεί να επιφέρει κοινωνική έκρηξη.
2) Επισκέψεις σε σχολεία όλων των διοικητών των αστυνομικών τμημάτων, για ομιλίες αναφορικά με το θεσμό της αστυνομίας και την αναγκαιότητα συνεργασίας με την κοινωνία και τους πολίτες.
3) Επισκέψεις συνδικαλιστών και διακεκριμένων προσωπικοτήτων στις Σχολές της ΕΛ.ΑΣ., όπου πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό ότι ο συνδικαλισμός δεν είναι για τα μάτια του κόσμου. Να απαιτηθεί να καθιερωθούν διαλέξεις για την ιστορία του εργατικού κινήματος και την ίδρυση των Ομοσπονδιών των αστυνομικών.
4) Πρόκληση εξειδικευμένων συζητήσεων σε τηλεοπτικούς σταθμούς και αρθρογραφία σε έντυπα για το ρόλο της αστυνομίας, σήμερα και αύριο.
5) Επικοινωνία εκπροσώπων του αρχηγείου με πολιτικά κόμματα και πολιτικές νεολαίες για να καταγραφούν οι θέσεις τους.
6) Αλλαγή πλεύσης του Αρχηγείου.  Έναρξη διαλόγου:
- για την αναδιάρθρωση της αστυνομίας με πολιτικά κόμματα, δημάρχους, εγκληματολόγους για τη βελτίωση της εκπαίδευσης με εκπαιδευτικούς - συγγραφή νέων βιβλίων για την υποβολή των ειδικών φρουρών και των υπηρετούντων στα ΜΑΤ σε ειδικά σεμινάρια  -  για το πειθαρχικό δίκαιο και τους μηχανισμούς ελέγχου του προσωπικού.
7) Θεσμοθέτηση ανεξάρτητης επιτροπής παραπόνων, κάτι σαν τον Συνήγορο του Πολίτη, αποκλειστικά για θέματα αστυνομίας.
8) Για να αντιμετωπιστεί η αίσθηση ότι δεν τιμωρείται κανείς, πρέπει να ανακοινωθούν κάποια πράγματα. Στατιστικά στοιχεία για τις ΕΔΕ, συμμετοχή συνδικαλιστών στα πειθαρχικά, ενίσχυση της αξιοπιστίας της  όλης διαδικασίας, άμεση ενημέρωση της κοινής γνώμης για τα κρούσματα παραβατικότητας και διαφθοράς.
9) Συμβολική διάθεση εισιτηρίων στους δόκιμους αστυνομικούς για να παρακολουθήσουν την κινηματογραφική ταινία «Ανταλλαγή», η οποία αναφέρεται στη διαφθορά της αστυνομίας του Λος Άντζελες και στις διαδηλώσεις των πολιτών για μια άλλη, ανθρώπινη αστυνομία.
10) Έκδοση αφισών που θα αναρτηθούν σε όλες τις αστυνομικές υπηρεσίες με θέμα τη διαφθορά και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών.
11) Αντιμετώπιση της πολυγλωσσίας στα τηλεοπτικά παράθυρα και καθορισμός ενός πλαισίου για μια ελεγχόμενη τηλεοπτική παρουσία. Καταγγελία κάθε «ελεύθερου σκοπευτή» που θα εκφράζεται επί παντός επιστητού, χωρίς να είναι εξουσιοδοτημένος.
12) Κύκλος συνεντεύξεων τύπου, κάθε φορά και για ένα θέμα, σε βάθος χρόνου.

 ΠΗΓΗ: poasy.gr

file:///C:/Users/user/Downloads/na_noembrios08.pdf

file:///C:/Users/user/Downloads/na_oktobrios08%20(1).pdf