Το βρώμικο παιγνίδι των υπουργών Δημόσιας Τάξης

Ένα βρώμικο παιγνίδι εις βάρος της αστυνομίας και της κοινωνίας επαναλαμβάνεται τους τελευταίους μήνες με πρωταγωνιστές τον υπουργό Δημόσιας Τάξης από την μια και αρκετούς πρόθυμους δημοσιογράφους από την άλλη.

Ο νυν υπουργός Δημόσιας Τάξης Β. Κικίλιας, ακολουθεί πιστά την τακτική πολλών προκατόχων του εις τρόπον ώστε από τους πρώτους κιόλας μήνες να επιβεβαιώνει την προφητική δήλωση ενός «αντισυστημικού» πρώην συναδέλφου του, του Χρήστου Παπουτσή.

Το 2011 ο Παπουτσής δήλωνε στη Βουλή, χωρίς να μπει κάποιος στον κόπο να τον ρωτήσει τι εννοούσε:  «Η κυβέρνηση δεν παίζει με την τρομοκρατία, δεν κάνει δημόσιες σχέσεις ούτε πολιτική καριέρα. Απαιτείται από όλους ο μέγιστος βαθμός υπευθυνότητας». Να ήξεραν άραγε οι δημοσιογράφοι που είχαν λερωμένη τη φωλιά τους και γι’ αυτό την κατάπιαν αμάσητη εκείνη τη δήλωση; Ή μήπως δεν την εκτίμησαν σωστά; Μάλλον και γνώριζαν και κατάλαβαν τι εννοούσε ο Παπουτσής. Εννοούσε τα παιγνίδια των προκατόχων του με τις διαρροές σε επιλεγμένους δημοσιογράφους, εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς, γαργαλιστικών λεπτομερειών από τις έρευνες της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας με στόχο την εξασφάλιση πλήρους και διαρκούς δημοσιογραφικής ασυλίας όχι μόνο για όσο διάστημα είναι υπουργοί, αλλά και στη συνέχεια όταν θα είναι εκτός συστήματος αστυνομίας.

Τα κατορθώματα του Μ. Χρυσοχοΐδη την περίοδο εξάρθρωσης της 17Ν έχουν γράψει ιστορία, ενώ δεν πήγε πίσω ούτε ο Δένδιας με τον Επαναστατικό Αγώνα...

Τρανή απόδειξη της τακτικής που ακολουθεί ο Κικίλιας αποτελούν οι νέες διαρροές σε εφημερίδες που στηρίζουν με τα χίλια τα μνημόνια και τις κυβερνήσεις τους. Εδώ και λίγα 24ωρα με τη σύλληψη του Μπουρδούκου, δημοσιοποιούνται όλως τυχαίως σε κυβερνητικές εφημερίδες συγκλονιστικές αποκαλύψεις και κατά διαβολική σύμπτωση διαφορετικές σε κάθε εφημερίδα. Ο διακινητής των πληροφοριών έχει κάνει προφανώς άριστο επιμερισμό, εις τρόπον ώστε να είναι όλοι ικανοποιημένοι! Να μην ντουμπλάρει κανένα αποκλειστικό με άλλο και εκτεθεί το μέσο προπαγάνδας που έχει επιστρατευτεί για το λιβάνισμα του νέου υπουργού Δημόσιας Τάξης.

Η απάτη είναι εξόφθαλμη αλλά εξόχως κεκαλυμμένη. Τις πρώτες μέρες της υπουργίας Κικίλια, εμφανίστηκαν στον τύπο προσεχτικά διατυπωμένες επιφυλάξεις περί της απειρίας του νέου υπουργού. Λίγο μετά άρχισε να φιλοτεχνείται το προφίλ του ως υπουργός λαϊκός και φιλοαστυνομικός, που δεν διστάζει να μοιράζει φιλιά και αγκαλίτσες με τους δύσμοιρους αστυνομικούς. Με τη σύλληψη Μαζιώτη, έπεσαν πια οι μάσκες. Πριν καν προλάβει να μάθει τι τον περιμένει στο υπουργείο, οι εφημερίδες είχαν αρχίσει να γράφουν για τον επιτυχημένο και αποτελεσματικό Κικίλια! Και μέσα σε όλα αυτά, ούτε μια λέξη για αυτούς που πραγματικά δουλεύουν και κινδυνεύουν από τρομοκράτες και αδίστακτους κακοποιούς. Κάποιοι δημοσιογράφοι είδαν και άλλα επιτεύγματα, όπως ότι οι αστυνομικοί επέστρεψαν στις γειτονιές, ότι μειώθηκαν οι φρουροί των βουλευτών, ότι μειώθηκε και πάλι η εγκληματικότητα, ότι επέστρεψε η ηρεμία στην αστυνομία κλπ. Φυσικά δεν λένε ότι οι ίδιοι έγραφαν τα ίδια και επί Δένδια, όταν τον εξυμνούσαν και αυτόν.

Με την τρομοκρατία οικοδομούνται λοιπόν πολιτικές καριέρες όπως έλεγε ο Παπουτσής, αν και το πιο σωστό θα ήταν να έλεγε ότι οικοδομούνται με την βοήθεια της αστυνομίας και των δημοσιογράφων που ποντάρουν στις καλές σχέσεις με τους υπουργούς της. Το θέμα όμως δεν είναι ότι χτίζονται μόνο προσωπικές πολιτικές καριέρες. Με την υπερπροβολή της εγκληματικότητας και την τεχνητή πρόκληση φόβου εκτοξεύτηκαν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής και από την άλλη με την διαρκή ταύτιση της τρομοκρατίας με την αριστερά (γενικώς) ψαλιδίζονταν στο παρελθόν τα ποσοστά των αριστερών κομμάτων. Για να μην πάμε πολύ πίσω, τότε που τα ελατήρια της τρομοκρατίας ήταν στα χέρια των μυστικών υπηρεσιών με σαφή προσανατολισμό και στόχευση. Αν και όλα τα δεδομένα σήμερα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει σοβαρή διείσδυση αν όχι και κατεύθυνση με αποτέλεσμα ένας ένας να πέφτουν στην τσιμπίδα του νόμου.

Βέβαια, πώς κατάφερε να κυκλοφορεί ελεύθερος ο Χριστόδουλος Ξηρός είναι άλλο κεφάλαιο,  που θα απαντηθεί κι αυτό όσο πλησιάζει η ώρα των εθνικών εκλογών. Προς το παρόν, τα συστημικά ΜΜΕ αγνοούν το θέμα, αναμένοντας το πράσινο φως. Γιατί άραγε;