Ο συνδικαλισμός δεν είναι «παίξε – γέλασε»

Το πρώτο εκλεγμένο Δ.Σ. της ΕΝΩΣΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ με το Ν. 1264/82, στις 20/5/1989, αποτελεί αντικείμενο άρθρου που δημοσιεύτηκε στο σάιτ της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αστυνομικών (ΑΠΑΣΑ). Μένοντας στα βαριά ονόματα των αστυνομικών που το στελέχωναν και ψάχνοντας να δεις πού βρίσκονται και τι κάνουν σήμερα, αλλά κυρίως κάνοντας μερικές συγκρίσεις με τα σημερινά στελέχη των συνδικαλιστικών ενώσεων, αναπόφευκτα οδηγείσαι σε σκέψεις, πολλές σκέψεις, και πολύ περισσότερα ερωτηματικά.

Ορκίστηκαν να υπηρετήσουν την αστυνομία δια του αστυνομικού συνδικαλισμού. Ξεκίνησαν συλλογικά, έβαλαν το εμείς πάνω από το εγώ. Πέτυχαν στόχους μικρούς και μεγάλους. Αποτίμηση της ιστορικής τους συμβολής δεν έχει γίνει ως σήμερα. Δεν αρκούν οι εφήμερες τοποθετήσεις ούτε οι τυποποιημένες παρουσιάσεις και οι απολογισμοί στις γενικές συνελεύσεις. Ούτε οι ελάχιστες συγγραφικές προσπάθειες για την αποτύπωση αυτής της ριζοσπαστικής τους συμπεριφοράς και δράσης.

Εμφανίστηκαν φυσικά ως πρωτοπορία και ήταν πρωτοπορία για την εποχή τους. Η συνέχεια δύσκολη και ναρκοθετημένη.

Άλλες οι συνθήκες τότε και άλλες σήμερα. Τα αστικά κόμματα ξέρουμε τι σχέση έχουν με το συνδικαλισμό και για το λόγο αυτό δεν αναμέναμε σπουδαία πράγματα. Για τα αριστερά κόμματα επίσης όταν ήταν στην αντιπολίτευση ξέραμε τα όρια της συμβολής τους. Μένει να δούμε λίαν προσεχώς εφόσον επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις τι νέο θα φέρει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό χώρο των αστυνομικών και ευρύτερα των ενστόλων.

Συμπερασματικά, τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πολλά και ενδιαφέροντα …

Πώς διαμορφώθηκε ο αστυνομικός συνδικαλισμός όλα αυτά τα χρόνια είναι μεγάλη ιστορία. Όμως, τι συνδικαλιστές διαμόρφωσε και τι συνδικαλιστικό κίνημα γαλούχησε;

Έκανε την υπέρβαση της μικροαστικής καθημερινότητας ή εγκλωβίστηκε στη διαχείριση των προβλημάτων με τη γραφειοκρατική άσκηση της συνδικαλιστικής του εξουσίας;

Έθεσε τη συλλογική δράση ως ύψιστη προτεραιότητα στη διαμόρφωση των στελεχών του και τι σχέση απέκτησε με άλλους κοινωνικούς χώρους ή υπέκυψε στον πειρασμό των πελατειακών σχέσεων και του κυβερνητικού συνδικαλισμού;

Ο συνδικαλισμός ως πυλώνας της δημοκρατίας, τι δημοκρατικές αλλαγές και τι παιδεία εμφύσησε στους αστυνομικούς; Πόσο πολέμησε την μπλε κουλτούρα, την κουλτούρα του μπάτσου, της διαπλοκής και της διαφθοράς;

Καλύτεροι να απαντήσουν σε όλα αυτά είναι οι ίδιοι οι συνδικαλιστές και τα άμεσα υποκείμενα της συνδικαλιστικής διαδικασίας. Ιδού μια σοβαρή πρόκληση για νέους και παλαιούς ένστολους μαχητές της δημοκρατίας

Διαβάστε το άρθρο του μέλους της ΑΠΑΣΑ:

Το πρώτο εκλεγμένο Δ.Σ. της ΕΝΩΣΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ με το Ν. 1264/82. Αθήνα, 20/5/1989

ΒΑΡΔΑΚΗΣ Εμμανουήλ

ΓΩΓΟΛΟΣ Δημοσθένης

ΓΕΩΡΓΟΥΛΑΚΗΣ Εμμανουήλ

ΛΙΑΧΑΣ Φώτιος

ΜΑΛΑΓΚΩΝΙΑΡΗΣ Γεώργιος

ΜΑΡΚΟΥ Νικόλαος

ΜΕΣΗΜΕΡΗΣ Ευάγγελος

ΚΑΒΡΑΚΟΣ Μιλτιάδης

ΝΙΚΑΣ Χαράλαμπος(Mπάμπης)

ΦΩΤΕΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Γεώργιος

ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗΣ Χριστόφορος

Το όραμα για μια σύγχρονη δημοκρατική Αστυνομία βάζει τα θεμέλια για νέες κατακτήσεις. Οι εκλογές με το Νόμο 1264/82 δίνει αέρα για ριζικές αλλαγές στην ΕΛ.ΑΣ. και στα Σώματα Ασφαλείας γενικότερα. Ο πόλεμος ενάντια στα νεοϊδρυθέντα συνδικάτα Αστυνομικών αδυσώπητος και λυσσαλέος. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις διακηρύξεις της για αναγνώριση του συνδικαλισμού, σπέρνει τον τρόμο με διώξεις ακόμα και των δικών της παιδιών. Η Ν.Δ., αξιωματική αντιπολίτευση, της προκαλεί ανατριχίλα και νευρικό κλονισμό το άκουσμα και μόνο ότι Αστυνομικοί, Λιμενικοί και Πυροσβέστες θα αποκτήσουν συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες.

Έτσι άρχισε η προπαγάνδα: Θέλετε να διαλύσετε την Αστυνομία, να κομματικοποιήσετε τους ένστολους. Τρόμος και τρομοκρατία, αρκεί να μην στηθούν συνδικάτα εργαζομένων και μολυνθούν από το μικρόβιο της Σκέψης, της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας. Θα χαθούν τα πειθήνια όργανά μας, οι πελάτες, ο σκληρός πυρήνας του Κράτους. Θα κάνουν παρέα με εργάτες και θα ενταχθούν στην ΑΔΕΔΥ μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, θα κάνουν παρέα με κομμουνιστές και αριστερούς συνδικαλιστές.

Πέτρινα χρόνια για συνδικαλιστικούς αγώνες. Στις 20/5/89 οι κάλπες βγάζουν το πρώτο Δ.Σ. της ΕΝΩΣΗΣ ΑΣΥΝΤΟΜΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ και αποτελείται από ανθρώπους με βαθιά πίστη στη Δημοκρατία. Εδώ ανταμώνουν και ενώνουν όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα της εποχής, άνθρωποι που βάζουν το κεφάλι τους στον τορβά (κομμουνιστές, αριστεροί, ανένταχτοι αριστεροί, σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες) προσπαθούν να σταθούν όρθιοι στη λαίλαπα του τρόμου και του αυταρχισμού της εξουσίας του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.

Πολλά συνδικαλιστικά στελέχη και μέλη μετατίθενται στα όμορφα ελληνικά νησιά και στις παραμεθόριες περιοχές, η ενασχόληση με τον συνδικαλισμό και τα συνδικάτα ήταν «παράβαση καθήκοντος», οι ΕΔΕ, ταλαιπωρούν μερικές χιλιάδες Αστυνομικούς.

Τα μεγαλεία της εποχής στις εκλογές του 1990: Κυβέρνηση Μητσοτάκη και αποστασίας Αντώνη Σαμαρά, περιπολικά της Άμεσης Δράσης και της Ομάδας «Ζ» πανηγυρίζουν στη Ρηγίλλης με κρεμασμένες στους φάρους, σημαίες της Ν.Δ., πέφτουν και μερικές τουφεκιές για τα επινίκια. Η ΕΛ.ΑΣ. γιορτάζει τη νίκη της Ν.Δ., το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης περνάει στον πατροπαράδοτο ιδιοκτήτη του, τα παιδιά της ΑΛΛΑΓΗΣ έχουν να επιλέξουν, παραμεθόριες περιοχές και τα πανέμορφα νησιά της πατρίδας μας. Προηγήθηκαν η κυβέρνηση ΤΖΑΝΕΤΑΚΗ με τη συμμετοχή Ν.Δ. και ενιαίου ΣΥΝΑΠΙΣΜΟΥ το 1989, μάταια προσπαθούσε ο ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ να σταματήσει τις διώξεις που είχε ξεκινήσει το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και στα δικά τους παιδιά. Η κυβέρνηση ΤΖΑΝΕΤΑΚΗ μετά από ισχυρές πιέσεις δέχεται τελικά να βάλει στο αρχείο τις διώξεις συνδικαλιστών και να αναστείλει τις ΕΔΕ για παράβαση καθήκοντος, όλων όσων συμμετέχουν στο συνδικαλιστικό κίνημα.

ΠΗΓΗ: http://www.apasa.gr/2015/01/126482-2051989.html